غلامحسین لطفی

غلامحسین لطفی (زاده ۲۰ آبان ۱۳۲۸ در قزوین) می باشد. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۶۱ و دکترای افتخاری تئاتر است. او علاوه بر بازیگری به نویسندگی و کارگردانی هم پرداخته است. آغاز فعالیت سینمایی با فیلم صبح خاکستر به کارگردانی تقی مختار به عنوان بازیگر در سال ۱۳۵۶ بوده است.
۱۳۹۵ - خفگی (فریدون جیرانی)
۱۳۹۲ - معراجی ها (مسعود ده نمکی)
۱۳۹۲ - زنان ونوسی، مردان مریخی (کاظم راست گفتار)
۱۳۸۸ - بعد از ظهر سگی (مصطفی کیایی)
۱۳۸۶ - تسویه حساب (تهمینه میلانی)
۱۳۸۴ - قتل آنلاین (مسعود آب پرور)
۱۳۸۳ - عروس فراری (بهرام کاظمی)
۱۳۸۳ - من بن لادن نیستم (احمد طالبی نژاد)
۱۳۷۹ - شیفته (محمدعلی سجادی)
۱۳۷۷ - بازیگر (محمدعلی سجادی)
۱۳۷۵ - شب روباه (همایون اسعدیان)
۱۳۷۵ - هتل کارتن (سیروس الوند)
۱۳۷۴ - مرد آفتابی (همایون اسعدیان)
۱۳۷۳ - بوی خوش زندگی (ابوالحسن داودی)
۱۳۷۳ - در کمال خونسردی (سیامک شایقی)
۱۳۷۳ - دیوانه وار (کامران قدکچیان)
۱۳۷۳ - سمفونی تهران (کامران قدکچیان)
۱۳۷۲ - هبوط (احمدرضا معتمدی)
۱۳۷۲ - نیش (همایون اسعدیان)
۱۳۷۱ - اتل متل توتوله (محمد جعفری هرندی)
۱۳۷۰ - سیرک بزرگ (اکبر خواجویی)
۱۳۷۰ - جیب برها به بهشت نمی روند (ابوالحسن داودی)
۱۳۶۹ - پرده آخر (واروژ کریم مسیحی)
۱۳۶۹ - علی و غول جنگل (بیژن بیرنگ، مسعود رسام)
۱۳۶۶ - سرب (مسعود کیمیایی)
۱۳۶۰ - جاده (محمدعلی سجادی)
۱۳۶۰ - رسول پسر ابوالقاسم (داریوش فرهنگ)
۱۳۵۸ - جنگ اطهر (محمدعلی نجفی)
۱۳۵۷ - سرخ پوست ها (غلامحسین لطفی)
۱۳۵۶ - صبح خاکستر (تقی مختار)
لطفی در مورد ساخت فیلم سرخ پوست ها در سال ۱۳۵۷ چنین می گوید:
در سال های دانشجویی دوست داشتم بازیگر بشوم. به خیابان ارباب جمشید رفت وآمد پیدا کردم و کم کم تماشای عشق فیلم هایی که از شهرستان به تهران می آمدند و در میان سیاهی لشکرها برای خودشان جایی باز می کردند یکی از اصلی ترین روزمرگی هایم شد. ماندگار شدم. بین شان ماندم و زندگی کردم و یادداشت برداشتم. دیگر چهره های اصلی شان هم من را کاملاً می شناختند. کریم ۴۱، حسن دکتر یا چیچو. سه چهار بار با سیاهی لشکرها سر صحنه هم رفتم. مینی بوس می آمد و همه شان تا جایی که می توانستند خودشان را جا می دادند و به کافه ها یا محل فیلم برداری می رفتند. آن هایی که باقی می ماندند برای هم خاطره تعریف می کردند و از شب های قبلی می گفتند.

غلامحسین لطفی (۱۱ نوامبر ۱۹۴۹، قزوین) بازیگر و کارگردان ایرانی است.
• «وقتی کسی به من دروغ بگوید، کارهای ناهنجار اجتماعی انجام دهد، بدقولی کند و سر قرارش نیاید و…. اینها حالم را بد می کند چون خودم همیشه سرقول و قرارهایم هستم و تلاش می کنم که همه شئونات انسانی را رعایت کنم وقتی کسی خلاف اصول، کاری انجام می دهد عصبانی می شوم البته آن فرد را می بخشم، اما آزردگی ام سرجایش هست.»• «متأسفانه جامعه ما به سمت و سوی بدی در حال حرکت است؛ همه روابط قطع شده، مردم نسبت به هم بی اعتنا شده اند، اگر کسی بمیرد ایرادی ندارد، مهم این است که ما زنده ایم! بمب توی خانه همسایه بیفتد، باز هم اشکالی ندارد خانه من که سالم است و …!»• «شهرت بد نیست هر موجودی دوست دارد خودش را به نمایش بگذارد، اما آنهایی که سراسیمه وارد دنیای سینما می شوند، فکر می کنند خیلی به آنها خوش خواهد گذشت و سریع به پول و شهرت دست پیدا می کنند اما این طور نیست.»