ابراهیم ناعم (زاده ۱ مهر ۱۳۰۰ رشت -درگذشت ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ تهران) شاعر قصیده سرای معاصر ادبیات فارسی بود. او مدیر انجمن ادبی حکیم ناصرخسرو بود و در کرج زندگی می کرد. وی در ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ در بیمارستان مهر تهران به دلیل عارضه قلبی درگذشت.
برقعی، سید محمدباقر (۱۳۷۳). «ناعم». سخنوران نامی معاصر ایران. ۶. قم: خرم. ص. ۳۵۹۷–۳۵۹۸.
«ابراهیم ناعم». آفتاب. ۲۲ شهریور ۱۳۸۵. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
«ابراهیم ناعم». نورمگز. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
«پاره های ایرانشناسی». ماهنامه حافظ (۵۰): ۸–۵. اردیبهشت ۱۳۸۷.
«کتابخانه حافظ». ماهنامه حافظ (۹۲): ۱۱۱–۱۰۸. فروردین ۱۳۹۱.
جورکش، شاپور (اسفند ۱۳۸۱). «آیا دستگاه فکری نیما کهنه شده است؟». ماهنامه کارنامه (۳۳).
یوشیج، نیما (۱۳۸۷). یادداشت های روزانهٔ نیما یوشیج. به کوشش شراگیم یوشیج. انتشارات مروارید. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۸۳۸-۹۲-۳.
«مجموعه مصاحبه با ادیبان، شاعران و داستان سرایان در سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران». صدا، جُنگ خبری تاریخ شفاهی. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران. ۱۳۸۹.
سوری، پوریا (۱۶ دی ۱۳۹۰). «نیمایی که ما می شناسیم». فرهیختگان. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
حسن لی، کاووس. «نوآوری در غزل». سوره مهر. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
عصاره، مهدی (۱۳۸۵). قرآن، ادب و هنر (مجموعه مقالات). اصفهان: دانشگاه اصفهان. شابک ۹۶۴-۸۹۷-۷۰۲-X.
ناعم در ۱ مهر ۱۳۰۰ در رشت زاده شد.او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رسانید و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانش آموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد. او سال ها بعد از این سازمان بازنشسته گردید.
از آن جا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی صافی بود و صافی تخلص می کرد، به او ابراهیم صافی نیز گفته اند. ناعم شاعری عارف پیشه و خلوت گزین بود و سعی می کرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری گزیند.
ناعم در جوانی در منطقهٔ شمیران تهران زندگی می کرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت می سراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند.» در جای دیگری می نویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکس های دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و در این دنیا سرگردان است».
برقعی، سید محمدباقر (۱۳۷۳). «ناعم». سخنوران نامی معاصر ایران. ۶. قم: خرم. ص. ۳۵۹۷–۳۵۹۸.
«ابراهیم ناعم». آفتاب. ۲۲ شهریور ۱۳۸۵. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
«ابراهیم ناعم». نورمگز. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
«پاره های ایرانشناسی». ماهنامه حافظ (۵۰): ۸–۵. اردیبهشت ۱۳۸۷.
«کتابخانه حافظ». ماهنامه حافظ (۹۲): ۱۱۱–۱۰۸. فروردین ۱۳۹۱.
جورکش، شاپور (اسفند ۱۳۸۱). «آیا دستگاه فکری نیما کهنه شده است؟». ماهنامه کارنامه (۳۳).
یوشیج، نیما (۱۳۸۷). یادداشت های روزانهٔ نیما یوشیج. به کوشش شراگیم یوشیج. انتشارات مروارید. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۸۳۸-۹۲-۳.
«مجموعه مصاحبه با ادیبان، شاعران و داستان سرایان در سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران». صدا، جُنگ خبری تاریخ شفاهی. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران. ۱۳۸۹.
سوری، پوریا (۱۶ دی ۱۳۹۰). «نیمایی که ما می شناسیم». فرهیختگان. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
حسن لی، کاووس. «نوآوری در غزل». سوره مهر. دریافت شده در ۱۵ دی ۱۳۹۳.
عصاره، مهدی (۱۳۸۵). قرآن، ادب و هنر (مجموعه مقالات). اصفهان: دانشگاه اصفهان. شابک ۹۶۴-۸۹۷-۷۰۲-X.
ناعم در ۱ مهر ۱۳۰۰ در رشت زاده شد.او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رسانید و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانش آموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد. او سال ها بعد از این سازمان بازنشسته گردید.
از آن جا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی صافی بود و صافی تخلص می کرد، به او ابراهیم صافی نیز گفته اند. ناعم شاعری عارف پیشه و خلوت گزین بود و سعی می کرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری گزیند.
ناعم در جوانی در منطقهٔ شمیران تهران زندگی می کرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت می سراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند.» در جای دیگری می نویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکس های دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و در این دنیا سرگردان است».
wiki: ابراهیم ناعم