کلمه جو
صفحه اصلی

ژان دورینگ

دانشنامه عمومی

پروفسور ژان دورینگ (به فرانسوی: Jean During) زاده ۱۹۴۷ میلادی، موسیقی دان و خاورشناس، مدیر تحقیقات در مرکز ملی تحقیقات در دانشگاه سوربن، نماینده انجمن فرانسوی موسیقی ملل و استاد دانشگاه استراسبورگ است.
ردیف سازی موسیقی سنتی ایران (۱۳۷۰)؛ ترجمهٔ پیروز سیار؛ نشر سروش
موسیقی و عرفان در سنت اهل حق (۱۳۷۸)؛ ترجمهٔ سودابه فضائلی؛ نشر پرسش
روح نغمات: موسیقی استاد الهی (۱۳۸۲)؛ ترجمهٔ سودابه فضائلی؛ نشر جیحون
سنت و تحول در موسیقی ایران (۱۳۸۳)؛ ترجمهٔ سودابه فضائلی، داریوش صفوت؛ نشر توس
ردیف میرزا عبدالله (۱۳۸۵) سودابه آتشکار (مترجم)، محمد افتخاری (ویراستار)، ژان دورینگ (مقدمه به فارسی)؛ موسسه فرهنگی-هنری ماهور
موسیقی و خلسه؟
وی سالیان متمادی از عمر خود را صرف تحقیق و شناخت فرهنگ و موسیقی ملل شرق، بخصوص ایران، آسیای میانه، افغانستان و آذربایجان کرده است. دورینگ از کارشناسان انگشت شمار موسیقی ایرانی در سطح جهان است و تألیفات متعددی در این زمینه دارد.
ژان دورینگ در سال ۱۹۴۷ میلادی در فرانسه متولد شد. در ۱۳ سالگی به فراگیری گیتار پرداخت و در ۱۷ سالگی موفق به تدریس گیتار کلاسیک غربی در کنسرواتور ملی تولوز شد و کنسرت های مختلفی به صورت فردی یا به همراه ارکسترهای مجلسی برگزار کرد. پس از اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته فلسفه، کشور فرانسه را به قصد آموختن موسیقی ایرانی ترک کرد و در ایران اقامت نمود. دو سال بعد موسیقی غربی را کاملاً کنار گذاشته و باشوق بسیار به نواختن تار و سه تار نزد بهترین استادان آن زمان از جمله، علی اکبر خان شهنازی، نورعلی برومند، داریوش صفوت، یوسف فروتن، سعید هرمزی و احمد عبادی پرداخت.همچنین ایشان بین سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ با استاد جلال ذوالفنون در زمینه آشناییشان با موسیقی ایرانی همکاری داشتند.
در سال ۱۹۷۸ جایزه سه تار در مسابقه باربد را از تلویزیون ملی ایران دریافت کرد. در همین زمان ردیف میرزا عبدالله را آوانویسی نمود که بعدها این اثر تحت عنوان «ردیف سازی موسیقی سنتی ایران»، ردیف تار و سه تار میرزا عبدالله، در سال ۱۳۷۰ توسط انتشارات سروش به چاپ رسید.

نقل قول ها

ژان دورینگ (به فرانسوی: Jean During) زاده ۱۹۴۷ میلادی، موسیقی دان و خاورشناس، مدیر بخش تحقیقات در مرکز ملی در پاریس است.
• «هیچ کس تعجب نمی کند که چرا تعداد زیادی از موسیقیدانان شرقی به موسیقی کلاسیک غرب یا موسیقی بی کلام گوش می کنند یا سلفژ و هارمونی یادمی گیرند و از ترکیب بندی سازهای غربی استفاده می کنند، با توجه به این واقعیت که موسیقی غربی به ندرت با موسیقی شرقی سازگار است. حال آنکه گوش کردن و درک موسیقی همسایه -که بر پایه شعر پارسی و اسلوب باستانی مقام و اصول پارسی است- می تواند مفیدتر باشد یا دست کم لذت بخش تر باشد. موسیقی سنتی یا خلقی با ریشه های مشترک با موسیقی ایرانی در ازبکستان، تاجیکستان، افغانستان، کشمیر، پاکستان و حتی ترکیه یافت می شود.»، ۱۳۹۳ -> مصاحبه با روزنامه اعتماد


کلمات دیگر: