قسمی از تبر مانا به تیشه آلتی برای شکستن و کندن که دو سر آهنین دارد .
تبر تیشه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تبرتیشه. [ ت َ ب َ ش َ / ش ِ ] ( اِ مرکب ) قسمی از تبر، مانا به تیشه. ( ناظم الاطباء ).آلتی برای شکستن و کندن که دو سر آهنین دارد،سری تبر است برای شکستن هیمه و غیره و سری تیشه است برای تراشیدن چوب یا کندن زمین. رجوع به تبر و تیشه شود.
کلمات دیگر: