تبخاله افتادن تبخاله بر آوردن تبخاله دمیدن .
تبخاله زدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تبخاله زدن. [ ت َ ل َ / ل ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) تبخاله افتادن. تبخاله برآوردن. تبخاله دمیدن :
تبخاله زد لبم ز می خضر گوئیا
این آب را به وام ز آتش گرفته است.
تبخاله زد لبم ز می خضر گوئیا
این آب را به وام ز آتش گرفته است.
صائب ( از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و تبخاله افتادن و تبخاله دمیدن و سایر ترکیبات آن شود.کلمات دیگر: