پردخت کردن

( مصدر ) خالی کردن پرداخته کردن .

پردخت کردن. [ پ َ دَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) تهی کردن. خالی کردن :
من از راز پردخت کردم دلم
ز تیمار جان را همی بگسلم.ز بیگانه ایوانت پردخت کن
در کاخ شاهنشهی سخت کن.بدو گفت پردخت کن سر ز باد
که جز مرگ را کس ز مادر نزاد.وز آنجا بیامد بپرده سرای
ز بیگانه پردخت کردند جای.سر چاه را زآن سپس سخت کن
ز گفتار لب نیز پردخت کن.ز بیگانه پردخت کن جایگاه
بدین راز ما تا نیابند راه.چو زروان بیامد بپرده سرای
ز بیگانه پردخت کردند جای.برین گفتها بر تو دل سخت کن
دل از نازوز تخت پردخت کن.گره عهد آسمان سست است
گره کیسه عناصر سخت
کیست بحری که موج بخشش اوی
کیسه بحر و کان کند پردخت.