مقرم

فرهنگ فارسی

شتر گرامی که بر وی بار نکنند و خوار و رام ننمایند و بجهت گشنی بدارند آن را یا بجهت آنکه فربه شود تا بکشند آن را .

لغت نامه دهخدا

مقرم. [ م ِ رَ ] ( ع اِ ) بسترآهنگ. ج ، مقارم. ( مهذب الاسماء ). پرده رنگین از پشم که در وی نقش و نگار باشد یا پرده تنک. مقرمة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

مقرم. [ م َ رَ ] ( ع مص ) نخست گیاه خوردن گرفتن شتر یا به ضعف و سستی خوردن. قَرم. قُروم. ( ازمنتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

مقرم. [ م ُ رَ ] ( ع ص ) شتر گرامی که بر وی بار نکنند و خوار ورام ننمایند و به جهت گشنی بدارند آن را یا بجهت آنکه فربه شود تا بکشند آن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( از ناظم الاطباء ). شتری که بر آن بار نکنند و رام ننمایند و فقط برای گشنی نگاه دارند. ( از اقرب الموارد ). شتر نر. ( غیاث ). || مهتر قوم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
- قرم مقرم ؛ مهتر و سید و امیر. ( ناظم الاطباء ).

مقرم . [ م َ رَ ] (ع مص ) نخست گیاه خوردن گرفتن شتر یا به ضعف و سستی خوردن . قَرم . قُروم . (ازمنتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

مقرم . [ م ِ رَ ] (ع اِ) بسترآهنگ . ج ، مقارم . (مهذب الاسماء). پرده ٔ رنگین از پشم که در وی نقش و نگار باشد یا پرده ٔ تنک . مقرمة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

مقرم . [ م ُ رَ ] (ع ص ) شتر گرامی که بر وی بار نکنند و خوار ورام ننمایند و به جهت گشنی بدارند آن را یا بجهت آنکه فربه شود تا بکشند آن را. (منتهی الارب ) (آنندراج )(از ناظم الاطباء). شتری که بر آن بار نکنند و رام ننمایند و فقط برای گشنی نگاه دارند. (از اقرب الموارد). شتر نر. (غیاث ). || مهتر قوم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- قرم مقرم ؛ مهتر و سید و امیر. (ناظم الاطباء).

کلمات دیگر: