راست شده و استوار گشته
مستد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مستد. [ م ُ ت َدد ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استداد. راست شده و استوارگشته. ( ناظم الاطباء ). بسته شده و مغلق. ( اقرب الموارد ). || انباشته شده. ( ناظم الاطباء ). رجوع به استداد شود.
کلمات دیگر: