مرز زبانی

یک مرز زبانی خطی است که منطقه ی دو زبان را از هم جدا می کند. این اصطلاح به طور کلی به معنی عدم وجود فهم متقابل (درک متقابل) بین دو زبان است. اگر دو زبان یا گویش همسایه دارای فهم متقابل باشند، یک مرز قاطع بین آنها شکل نمی گیرد، زیرا دو زبان می توانند به طور پیوسته نوآفرینی های زبانی ایجاد کنند؛ به این پدیده زنجیره گویشی (طیف گویشی) گفته می شود. یک جزیره ی زبانی منطقه ای زبانی است که به طور کامل با یک مرز زبانی احاطه شده.