فلزیاب

اسکنر تمام بدن
فلزیاب آنتنی فرکانسی
فلزیاب فرکانسی ترکیبی
فلزیاب حرارتی راداری
فلزیاب وسیله ای است که برای پیدا کردن اجسام فلزی مخفی یا گم شده درون زمین، دیوار یا اجسام دیگر به کار گرفته می شود.
دستگاه فلزیاب ها میدان مغناطیسی را در اطراف دیسک جستجوگر خود ایجاد می کنند. زمانی که جسم فلزی در محدوده میدان مغناطیسی قرار بگیرد شدت میدان مغناطیسی تغییر کرده و دستگاه فلزیاب با این تغییرات متوجه وجود فلز در اطراف دیسک خود خواهد شد و آن را آشکار و اطلاع می دهد. هر چقدر شدت میدان مغناطیسی تولید شده توسط دستگاه بیشتر باشند عمق کشف فلز بیشتر خواهد بود. عمق کاوش توسط فلزیاب با توجه به اندازه، شکل و جنس فلز تغییر می کند کمتر یا بیشتر می شود.
این دسته فلزیاب ها که معمولاً خیلی سبک و بوده و دیسک آن ها کوچک (دیسک استاندارد آن ها ۲۵ سانتی متر) می باشد و عمق کاوش فلز آن ها نیز معمولاً کمتر از یک متر می باشد. به این معنی که یک فلز به شکل مربع به اندازه ۱متر در ۱متر را حداکثر می تواند از فاصله یک متری پیدا کند. فلزیاب های تفریحی برای پیدا کردن فلزات در سطح خاک طراحی شده اند. این نوع فلزیاب ها دارای صفحه نمایشگری دیجیتالی و پیشرفته می باشند. فلزیاب های تفریحی که دارای نمایشگر دیجیتالی می باشند قدرت تفکیکی کم و بیش برابر با ۸۰٪ دارند. به این منظور که می توانند فلزات آهنی را از فلزات غیر آهنی با دقت ۸۰ درصد جدا کنند.

فلزیاب (metal detector)
ابزاری الکترونیکی برای پی بردن به وجود فلز، معمولاً در زیرزمین. فلزیاب ها صورت پیشرفتۀ مین یابهای زمان جنگ اند. در رأس فلزیاب، سیم پیچی قرار دارد که جزئی از مداری الکترونیکی است. فلز موجب می شود فرکانس سیگنال در مدار تغییر کند و صدایی به وجود آید که کاربر آن را با گوشی می شنود . باستان شناسان برای پژوهش در مناطقی که اشیای فلزی در آن ها مدفون شده است، گاهی از فلزیاب استفاده می کنند؛ اما کاربرد بی ضابطۀ آن ها از جانب قاچاقچیان عتیقه موجب شده است که استفاده از آن ها در کاوشگاه های باستان شناختی برخی از کشورها ممنوع شود.