(فَ نَ ) [ ع . ] (اِ. ) شاخة درخت ، شاخة نرم و باریک . ج . افنان .
فنن
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
فنن. [ ف َ ن َ ] ( ع اِ ) شاخ. ج ، افنان. جج ، افانین. ( منتهی الارب ). شاخه درخت. ج ، افنان. جج ، افانین. ( فرهنگ فارسی معین ). غصن. شاخه. شاخ. ( یادداشت مؤلف ) :
طاوس ملائک به نوا مدح تو خواند
اندر فنن سدره چو قمری و چو دراج.
طاوس ملائک به نوا مدح تو خواند
اندر فنن سدره چو قمری و چو دراج.
سوزنی.
فرهنگ عمید
شاخۀ درخت.
کلمات دیگر: