(فُ ) [ فر. ] (اِ. ) گازی است زرد رنگ که به وسیلة مواسان و دوار به صورت مایع درآمده است و بعداً آن را در ئیدروژن مایع به صورت جامد درآورده اند. وزن مخصوص آن ۳۱ /۱ و در منهای ۱۸۷ درجه می جوشد و تنفس آن خطرناک است .
فلوئور
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
فلوئور. [ فْلو / ف ُ ئُرْ ] ( فرانسوی ، اِ ) گازی است زردرنگ ( 19 = F ) که بوسیله مواسان و دوار بصورت مایع درآمده است و بعداً آن را در ئیدرژن مایع بصورت جامد درآورده اند. وزن مخصوص آن 1/31 و در منهای 187 درجه میجوشد، و تنفس آن خطرناک است. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ عمید
گازی سمّی، زردرنگ، با بویی تند که از نمک آن برای تهیۀ خمیردندان استفاده می شود.
دانشنامه عمومی
فلوئور (انگلیسی: Fluorine) عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی با نشان F و عدد اتمی ۹ یافت می شود.فلوئور یک عنصر یک ظرفیتی، هالوژن و زرد رنگ (زرد کم رنگ مایل به سبز) است و از تمامی عناصر، الکترونگاتیو تر و واکنش پذیر تر است. نوع خالص آن بسیار خطرناک و درصورت تماس با پوست، سوختگیهای شیمیائی شدید ایجاد می کند.نبو
فلوئور خالص (گاز) زردرنگ و فرسایشگری است که عامل اکسیدکننده ای قوی می باشد. این گاز از تمامی عناصر الکترونگاتیوتر (الکترون دوست) و واکنش پذیرتر است و با بیشتر عناصر دیگر از جمله گازهای بی اثر، زنون و رادون تولید ترکیب ایجاد می کند. فلوئور حتی در تاریکی و شرایط سرد با هیدروژن به صورت انفجاری واکنش می کند. در فوران گاز فلوئور، شیشه، فلزات، آب و مواد دیگر به صورت شعله های درخشان می سوزند. این گاز همیشه به صورت ترکیب وجود داشته و چنین تمایلی را با سایر عناصر مخصوصاً سیلیسیوم دارد که نه می توان آن را در ظروف شیشه ای تهیه و نه در آن ها نگهداری کرد.فلوئور در محلولهای آبی عموماً به شکل یون فلورید F- دیده می شود. حالتهای دیگر آن کمپلکسهای فلوئور، مانند - یا +H2F هستند.فلورایدها ترکیباتی هستند که در آن ها فلوئور با بعضی از بقایای مثبت بار شده، ترکیب می شود و اغلب آن ها یون دار می باشند.
فلوئور در تولید پلاستیک های کم اصطکاک از قبیل تفلون و نیز در هالونها مانند فریون کاربرد دارد. سایر کاربردهای آن عبارت اند از:
(Chlorofluorocarbons) در این موارد ممنوع شده چون آن ها مشکوک به بزرگ کردن سوراخ اوزون می باشند. هگزافلوئورید گوگرد(Sulfurhexafluoride) گازی بسیار راکد و غیر سمی است. این گروه از ترکیبات گازهای گلخانه ای قوی هستند.
فلوئور خالص (گاز) زردرنگ و فرسایشگری است که عامل اکسیدکننده ای قوی می باشد. این گاز از تمامی عناصر الکترونگاتیوتر (الکترون دوست) و واکنش پذیرتر است و با بیشتر عناصر دیگر از جمله گازهای بی اثر، زنون و رادون تولید ترکیب ایجاد می کند. فلوئور حتی در تاریکی و شرایط سرد با هیدروژن به صورت انفجاری واکنش می کند. در فوران گاز فلوئور، شیشه، فلزات، آب و مواد دیگر به صورت شعله های درخشان می سوزند. این گاز همیشه به صورت ترکیب وجود داشته و چنین تمایلی را با سایر عناصر مخصوصاً سیلیسیوم دارد که نه می توان آن را در ظروف شیشه ای تهیه و نه در آن ها نگهداری کرد.فلوئور در محلولهای آبی عموماً به شکل یون فلورید F- دیده می شود. حالتهای دیگر آن کمپلکسهای فلوئور، مانند - یا +H2F هستند.فلورایدها ترکیباتی هستند که در آن ها فلوئور با بعضی از بقایای مثبت بار شده، ترکیب می شود و اغلب آن ها یون دار می باشند.
فلوئور در تولید پلاستیک های کم اصطکاک از قبیل تفلون و نیز در هالونها مانند فریون کاربرد دارد. سایر کاربردهای آن عبارت اند از:
(Chlorofluorocarbons) در این موارد ممنوع شده چون آن ها مشکوک به بزرگ کردن سوراخ اوزون می باشند. هگزافلوئورید گوگرد(Sulfurhexafluoride) گازی بسیار راکد و غیر سمی است. این گروه از ترکیبات گازهای گلخانه ای قوی هستند.
wiki: فلوئور
دانشنامه آزاد فارسی
فِلوئور (fluorine)
عنصری نافلز، گازی، به رنگ زرد روشن، با نماد F، عدد اتمی ۹، و جرم اتمی نسبی ۱۹. اولین عضو از گروه عناصر هالوژن است. بویی نامطبوع دارد. سمّی، و از نظر شیمیایی بسیار فعال است و تقریباً با همۀ عناصر مستقیماً ترکیب می شود. در طبیعت، به صورت کانی های فلوئوریت (CaF۲) و کریولیت (Na۳AlF۶) یافت می شود. فلوئور ید هیدروژن در حکاکی روی شیشه به کار می رود و فریونها، که همگی فلوئور دارند، در خنک کننده ها به کار می روند. کارل شِله، شیمی دان سوئدی فلوئور را در ۱۷۷۱ کشف کرد و هنری موئاسان، شیمی دان فرانسوی، در ۱۸۸۶ آن را به صورت خالص به دست آورد. ترکیب آن با اورانیوم، به صورت UF۶، برای جداکردن ایزوتوپ های اورانیوم به کار می رود. در ۱۹۹۷، در رصدخانۀ فضایی فروسرخ ملکول های فلوئورید هیدروژن را در ابر گازی بین ستاره ای در صورت فلکی تیرانداز شناسایی کردند. این اولین بار بود که فلوئور در فضا شناسایی می شد.
عنصری نافلز، گازی، به رنگ زرد روشن، با نماد F، عدد اتمی ۹، و جرم اتمی نسبی ۱۹. اولین عضو از گروه عناصر هالوژن است. بویی نامطبوع دارد. سمّی، و از نظر شیمیایی بسیار فعال است و تقریباً با همۀ عناصر مستقیماً ترکیب می شود. در طبیعت، به صورت کانی های فلوئوریت (CaF۲) و کریولیت (Na۳AlF۶) یافت می شود. فلوئور ید هیدروژن در حکاکی روی شیشه به کار می رود و فریونها، که همگی فلوئور دارند، در خنک کننده ها به کار می روند. کارل شِله، شیمی دان سوئدی فلوئور را در ۱۷۷۱ کشف کرد و هنری موئاسان، شیمی دان فرانسوی، در ۱۸۸۶ آن را به صورت خالص به دست آورد. ترکیب آن با اورانیوم، به صورت UF۶، برای جداکردن ایزوتوپ های اورانیوم به کار می رود. در ۱۹۹۷، در رصدخانۀ فضایی فروسرخ ملکول های فلوئورید هیدروژن را در ابر گازی بین ستاره ای در صورت فلکی تیرانداز شناسایی کردند. این اولین بار بود که فلوئور در فضا شناسایی می شد.
wikijoo: فلویور
کلمات دیگر: