شیشه گر

( صفت ) کسی که شیشه سازد آنکه آلات و ادواتی از شیشه درست کند .

( ~ . گَ ) (ص شغل . ) کسی که آلات و ادواتی از شیشه درست کند.

شیشه گر. [ شی ش َ / ش ِ گ َ ] ( ص مرکب ) کسی که شیشه می سازد. ( ناظم الاطباء ). قاروری.( ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ) ( دهار ). زجاجی. زجاج. شیشه ساز. شیشه کار. آنکه شیشه سازد. آنکه آلات و ادواتی از شیشه درست کند. ( یادداشت مؤلف ) :
صلح جدا کن ز جنگ زآنکه نه نیکو بود
دستگه شیشه گر پایگه گازری.ایمه نه بغداد جای شیشه گران است
بهر گلاب طرب فزای صفاهان.تا که هوا شد به صبح کوزه ما دردریز
بر سر سیل روان شیشه گر آمد حباب.چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهرفروشی است یا شیشه گر .چشمان توترک دل عاشق نتوانند
با شیشه گران کار بود باده کشان را.

۱. کسی که شیشه می سازد.
۲. آن که آلات و ادوات و ظروفی از شیشه درست می کند.