کفیدن

۱ - ( مصدر ) از هم باز شدن شکافته شدن : ( در حسرت آن دان. نار تو دل ما حقا که چو نار است بهنگام کفیدن ) . ( سنائی ) ۲ - ( مصدر ) از هم باز کردن شکافتن .

(کَ دَ ) (مص ل . ) ترکیدن ، شکافتن .

کفیدن. [ ک َ دَ ] ( مص ) ترکیدن و شکافتن و از هم باز شدن.( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ترکیدن. ( غیاث ) ( فرهنگ رشیدی ). از هم بازشدن.شکافته شدن :
کفیدش دل از غم چویک کفته نار
کفیده شود سنگ تیمارخوار.بگفت این و از دیده شد ناپدید
جهاندیده یعقوب را دل کفید.یهودا چو آن زاری و لابه دید
روانش خلید از غم و دل کفید.زان میکفد ز دیدن او دیده های شاخ
کز خاصیت کفد ز زمرد دو چشم مار.درحسرت آن دانه نار تو دل ما
حقا که چو نار است بهنگام کفیدن.چون بر کف او ترنج دیدند
از عشق چونار می کفیدند.شگفت نیست دلم چون انار اگر بکفید
که قطره قطره خونش به ناردان ماند.|| باز کردن. ( برهان )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). از هم باز کردن. شکافتن. ( در معنی متعدی ). ( فرهنگ فارسی معین ). || کف کردن. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به کفیده شود.

شکافتن، از هم باز شدن، ترکیدن، کفتن، کفتیدن: تا گلستانشان سوی تو بشکفد / میوه های پخته بر خود واکفد (مولوی: ۳۴۸ ).