شکوهیدن
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
( شکوهید شکوهد خواهد شکوهید شکوهنده شکوهیده ) اظهار بزرگی و جاه و جلال کردن احتشام یافتن محترم شدن .
فرهنگ معین
(شُ دَ) (مص ل .) محترم شدن .
(ش دَ) (مص ل .) ترسیدن .
(شُ دَ ) (مص ل . ) محترم شدن .
(ش دَ ) (مص ل . ) ترسیدن .
(ش دَ ) (مص ل . ) ترسیدن .
لغت نامه دهخدا
شکوهیدن. [ ش ِ دَ ] ( مص ) ترسیدن. بیم بردن. واهمه کردن. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ).ترسیدن. ( غیاث ) ( فرهنگ جهانگیری ) ( فرهنگ فارسی معین ). واهمه کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). ترسیدن. هراسیدن. شکهیدن. بیمناک شدن. ( یادداشت مؤلف ) :
اشتر گرسنه کسیمه خورد
کی شکوهد ز خار چیره خورد.
نباید شکوهید از ایشان به جنگ
نشاید کشیدن ز پیکار چنگ.
کز دور چشم او بشکوهد زمنکری.
ز من مشکوه و بی آزار بگذر.
نه نیز امید دارد در پناهت.
نه از بندم شکوهی نه ز زندان.
جهانداران ز خشم او شکوهند
چو غمازان شکوهند از عیاران.
مرد چون گشت شناور نشکوهد ز حباب.
اشتر گرسنه کسیمه خورد
کی شکوهد ز خار چیره خورد.
رودکی.
همیشه یعقوب از عیص همی شکوهیدی ازبهر آنکه عیص گفته بود هر کجا من یعقوب را ببینم ، بکشم. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).... گفت اصلح اﷲ الامیر واﷲ که من بددل نیم و از او نمی شکوهم ولیکن ترسم که اندر تو سخنی گوید و من احتمال نتوانم کرد. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ). مردی بود از فرزندان هرون...حربتی داشت برفت و یکی مرد یافت با زنی خفته ، حربه ای بزد و هر دو بر هم بدوخت و بکشت... پس بنی اسرائیل بشکوهیدند. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).نباید شکوهید از ایشان به جنگ
نشاید کشیدن ز پیکار چنگ.
فردوسی.
خورشید زر خویش به کوه اندرون نهدکز دور چشم او بشکوهد زمنکری.
فرخی.
تواضع کرد بسیارو مرا گفت ز من مشکوه و بی آزار بگذر.
لبیبی.
نه بشکوهد دل من زآن سپاهت نه نیز امید دارد در پناهت.
( ویس و رامین ).
نه از مردم بترسی نه ز یزدان نه از بندم شکوهی نه ز زندان.
( ویس و رامین ).
سخنی در گوش بنده افکنده که از آن سخت بشکوهید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 379 ). خوارزمشاه چون لشکر سلطانی بدید اول بشکوهید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 348 ). من به معما مصرح بازنمودم که این خداوند را کار ناافتاده بشکوهیده وگر ممکن گردد تا به لاهور عنان باز نخواهد کشید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 685 ). به جواب که از سوری رسیده نسختی یافته اند ولیکن نیک می شکوهند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 485 ). قوم محمودی از این فروگرفتن علی نیک بشکوهیدند و دامن فراهم گرفتند. ( تاریخ بیهقی ). کسانی که خواجه از ایشان آزاری داشت نیک بشکوهیدند و بوسهل زوزنی بادی گرفت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 149 ).جهانداران ز خشم او شکوهند
چو غمازان شکوهند از عیاران.
قطران ( از جهانگیری ).
قول چون یار عمل گشت مباش ایچ به رنج مرد چون گشت شناور نشکوهد ز حباب.
ناصرخسرو.
اسکندر عظیم بشکوهید از آن لشکر و فیلان بی قیاس. ( اسکندرنامه نسخه نفیسی ). دل شاه اسکندر پاره ای می شکوهید از آن سپاه و قامتهای ضخیم زنگیان. ( اسکندرنامه نسخه نفیسی ).شکوهیدن . [ ش ِ دَ ] (مص ) ترسیدن . بیم بردن . واهمه کردن . (ناظم الاطباء) (برهان ) (آنندراج ).ترسیدن . (غیاث ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ فارسی معین ). واهمه کردن . (فرهنگ فارسی معین ). ترسیدن . هراسیدن . شکهیدن . بیمناک شدن . (یادداشت مؤلف ) :
اشتر گرسنه کسیمه خورد
کی شکوهد ز خار چیره خورد.
همیشه یعقوب از عیص همی شکوهیدی ازبهر آنکه عیص گفته بود هر کجا من یعقوب را ببینم ، بکشم . (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). ... گفت اصلح اﷲ الامیر واﷲ که من بددل نیم و از او نمی شکوهم ولیکن ترسم که اندر تو سخنی گوید و من احتمال نتوانم کرد. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). مردی بود از فرزندان هرون ...حربتی داشت برفت و یکی مرد یافت با زنی خفته ، حربه ای بزد و هر دو بر هم بدوخت و بکشت ... پس بنی اسرائیل بشکوهیدند. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ).
نباید شکوهید از ایشان به جنگ
نشاید کشیدن ز پیکار چنگ .
خورشید زر خویش به کوه اندرون نهد
کز دور چشم او بشکوهد زمنکری .
تواضع کرد بسیارو مرا گفت
ز من مشکوه و بی آزار بگذر.
نه بشکوهد دل من زآن سپاهت
نه نیز امید دارد در پناهت .
نه از مردم بترسی نه ز یزدان
نه از بندم شکوهی نه ز زندان .
سخنی در گوش بنده افکنده که از آن سخت بشکوهید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 379). خوارزمشاه چون لشکر سلطانی بدید اول بشکوهید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 348). من به معما مصرح بازنمودم که این خداوند را کار ناافتاده بشکوهیده وگر ممکن گردد تا به لاهور عنان باز نخواهد کشید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 685). به جواب که از سوری رسیده نسختی یافته اند ولیکن نیک می شکوهند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 485). قوم محمودی از این فروگرفتن علی نیک بشکوهیدند و دامن فراهم گرفتند. (تاریخ بیهقی ). کسانی که خواجه از ایشان آزاری داشت نیک بشکوهیدند و بوسهل زوزنی بادی گرفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 149).
جهانداران ز خشم او شکوهند
چو غمازان شکوهند از عیاران .
قول چون یار عمل گشت مباش ایچ به رنج
مرد چون گشت شناور نشکوهد ز حباب .
اسکندر عظیم بشکوهید از آن لشکر و فیلان بی قیاس . (اسکندرنامه ٔ نسخه ٔ نفیسی ). دل شاه اسکندر پاره ای می شکوهید از آن سپاه و قامتهای ضخیم زنگیان . (اسکندرنامه ٔ نسخه ٔ نفیسی ).
کوه اگر پر ز مار شد مشکوه
سنگ و تریاک هست هم در کوه .
چون والی یا امیری که به پارس رود باسیاست و هیبت باشد همگان از وی بشکوهند و زبون و مطیع گردند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 169). و غنیمتهای بی اندازه برداشت و همه ٔ ملوک جهان از وی بشکوهیدند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 50). با لشکری که از وطأت ایشان زمین میلرزید و کوه می شکوهید. (راحةالصدور راوندی ).
شکوهید دارا ز نزلی چنان
حسد را بر او تیزتر شد عنان .
چو خاقان خبر یافت زآن بخردی
شکوهید از آن فرّه ٔ ایزدی .
شه از خلوتی آن چنان خواستن
شکوهید در خلوت آراستن .
و رجوع به مترادفات کلمه شود.
اشتر گرسنه کسیمه خورد
کی شکوهد ز خار چیره خورد.
رودکی .
همیشه یعقوب از عیص همی شکوهیدی ازبهر آنکه عیص گفته بود هر کجا من یعقوب را ببینم ، بکشم . (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). ... گفت اصلح اﷲ الامیر واﷲ که من بددل نیم و از او نمی شکوهم ولیکن ترسم که اندر تو سخنی گوید و من احتمال نتوانم کرد. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). مردی بود از فرزندان هرون ...حربتی داشت برفت و یکی مرد یافت با زنی خفته ، حربه ای بزد و هر دو بر هم بدوخت و بکشت ... پس بنی اسرائیل بشکوهیدند. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ).
نباید شکوهید از ایشان به جنگ
نشاید کشیدن ز پیکار چنگ .
فردوسی .
خورشید زر خویش به کوه اندرون نهد
کز دور چشم او بشکوهد زمنکری .
فرخی .
تواضع کرد بسیارو مرا گفت
ز من مشکوه و بی آزار بگذر.
لبیبی .
نه بشکوهد دل من زآن سپاهت
نه نیز امید دارد در پناهت .
(ویس و رامین ).
نه از مردم بترسی نه ز یزدان
نه از بندم شکوهی نه ز زندان .
(ویس و رامین ).
سخنی در گوش بنده افکنده که از آن سخت بشکوهید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 379). خوارزمشاه چون لشکر سلطانی بدید اول بشکوهید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 348). من به معما مصرح بازنمودم که این خداوند را کار ناافتاده بشکوهیده وگر ممکن گردد تا به لاهور عنان باز نخواهد کشید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 685). به جواب که از سوری رسیده نسختی یافته اند ولیکن نیک می شکوهند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 485). قوم محمودی از این فروگرفتن علی نیک بشکوهیدند و دامن فراهم گرفتند. (تاریخ بیهقی ). کسانی که خواجه از ایشان آزاری داشت نیک بشکوهیدند و بوسهل زوزنی بادی گرفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 149).
جهانداران ز خشم او شکوهند
چو غمازان شکوهند از عیاران .
قطران (از جهانگیری ).
قول چون یار عمل گشت مباش ایچ به رنج
مرد چون گشت شناور نشکوهد ز حباب .
ناصرخسرو.
اسکندر عظیم بشکوهید از آن لشکر و فیلان بی قیاس . (اسکندرنامه ٔ نسخه ٔ نفیسی ). دل شاه اسکندر پاره ای می شکوهید از آن سپاه و قامتهای ضخیم زنگیان . (اسکندرنامه ٔ نسخه ٔ نفیسی ).
کوه اگر پر ز مار شد مشکوه
سنگ و تریاک هست هم در کوه .
سنایی .
چون والی یا امیری که به پارس رود باسیاست و هیبت باشد همگان از وی بشکوهند و زبون و مطیع گردند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 169). و غنیمتهای بی اندازه برداشت و همه ٔ ملوک جهان از وی بشکوهیدند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 50). با لشکری که از وطأت ایشان زمین میلرزید و کوه می شکوهید. (راحةالصدور راوندی ).
شکوهید دارا ز نزلی چنان
حسد را بر او تیزتر شد عنان .
نظامی .
چو خاقان خبر یافت زآن بخردی
شکوهید از آن فرّه ٔ ایزدی .
نظامی .
شه از خلوتی آن چنان خواستن
شکوهید در خلوت آراستن .
نظامی .
و رجوع به مترادفات کلمه شود.
شکوهیدن . [ ش ُ دَ ] (مص ) اظهار بزرگی کردن . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (فرهنگ خطی ). عظمت خویش اظهار کردن . (غیاث ). اظهار بزرگی و جاه و جلال کردن . احتشام یافتن . محترم شدن . (فرهنگ فارسی معین ).
- شکوهیدن کسی را ؛ احترام کردن او را. (یادداشت مؤلف ) :
یکی گوید بنشکوهید ما را
ز بهر آنکه نپسندید ما را.
|| محترم و بزرگوار شدن . || با حسن و جمال شدن . (از ناظم الاطباء). زیبا شدن . (آنندراج ) (برهان ) (فرهنگ خطی ). || گوش به سخن کسی دادن . اطاعت و احترام کردن .(ناظم الاطباء). گوش به سخن انداختن . (برهان ) (آنندراج ). || باوقار بودن . (ناظم الاطباء).
- شکوهیدن کسی را ؛ احترام کردن او را. (یادداشت مؤلف ) :
یکی گوید بنشکوهید ما را
ز بهر آنکه نپسندید ما را.
(ویس و رامین ).
|| محترم و بزرگوار شدن . || با حسن و جمال شدن . (از ناظم الاطباء). زیبا شدن . (آنندراج ) (برهان ) (فرهنگ خطی ). || گوش به سخن کسی دادن . اطاعت و احترام کردن .(ناظم الاطباء). گوش به سخن انداختن . (برهان ) (آنندراج ). || باوقار بودن . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
ترسیدن، واهمه کردن: جهانداران ز خشم او شکوهند / چو غمازان شکوهند از عیاران (قطران: ۲۳۸ ).
اظهار بزرگی و جاه وجلال کردن.
اظهار بزرگی و جاه وجلال کردن.
ترسیدن؛ واهمه کردن: ◻︎ جهانداران ز خشم او شکوهند / چو غمازان شکوهند از عیاران (قطران: ۲۳۸).
اظهار بزرگی و جاه‌وجلال کردن.
کلمات دیگر: