نگد

( صفت ) شخص سرد و نچسب و گرانجان کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند .

(نَ گَ ) (ص . ) (عا. ) شخص سرد و نچسب و گرانجان ، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند.

نگد. [ ن َ گ َ ] ( ص ) در تداول عوام ، شخص سرد و نچسب و گران جان. کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند. ( فرهنگ فارسی معین از فرهنگ عامیانه جمال زاده ).