شیانی

( اسم ) نوعی مسکوک زر و سیم که در قدیم در خراسان رواج داشته و آن دینار و درم ده هفت بوده .
منسوب به شیان ایلی از کلهر که خود نیز به چندین قبیله قسمت می شود قبادی باقر آبادی .

(اِ. ) نوعی مسکوک زر و سیم که در قدیم در خراسان رایج بود.

شیانی. ( اِ ) شانی. ( انجمن آرا ). درمی ده هفت. ( از اسدی ). نوعی مسکوک زر و سیم که در قدیم درخراسان رواج داشته ، و آن دینار و درم ده هفت بوده. ( از برهان ) ( از ناظم الاطباء ). زری ده هفت که در خراسان سکه میزده اند به وزن یک درهم. و شانی را نیز بهمین معنی در لغتنامه ها آورده اند و نمیدانم دو کلمه است بیک معنی یا یکی تصحیف دیگری است. ( یادداشت مؤلف ). درمی بوده بخراسان و عیار آن ده هفت ، و در بعضی نسخه هادرمی است از نقره خالص. ( صحاح الفرس ). شانی ، یعنی درم ده هفت. ( رشیدی ) ( اوبهی ) ( جهانگیری ) :
به اندازه لشکر او نبودی
گر از خاک و از گل زدندی شیانی.پس هر پنجره بنهاده برافشاندن را
بدره و تنگ بهم پر ز شیانی و شکر.با نام او و کنیت او ملک ساخته ست
چون سکه با شیانی و چون مهر با نگین.بجای خیمه شیانی نهاد بر اشتر
بجای موکب گوهر نهاد بر استر.چون تو نیَم که خدمت کهتر کنی و مهتر
از بهر دو شیانی وز بهر یک دواری.باران چون شیانی بارد بروز باد
چون کف راد احمد عبدالصمد بود.ترا گر شیانی ندادم نگارا
شیان من اینک بگیر این شیانی.

---

شیانی. ( ص نسبی ) منسوب به شیان ، ایلی از کلهر، که خود نیز بچندین قبیله قسمت می شود: قبادی ، باقرآبادی ، چقائی ، چگنه و قوجی که در شیان و قرامان منزل دارند. ( جغرافیای غرب ایران ص 158 ). رجوع به ایل کلهر شود. || منسوب است به شیان که قریه ای است در چهارفرسخی بخارا. ( از انساب سمعانی ). رجوع به شیان شود.

نوعی مسکوک زر و سیم که در خراسان رایج بوده: به اندازۀ لشکر او نبودی / گر از خاک و از گل زدندی شیانی (فرخی: ۳۹۳ ).