فهانه

(فَ نِ ) (اِ. ) نک پانه .

فهانه. [ ف َ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) فانه. پانه. ( فرهنگ فارسی معین ). چوب تنکی را گویند که گاهی در پس در خانه نهند تا در گشوده نگردد. و کفشگران و موزه دوزان در فاصله قالب کفش و موزه نهند تا فراخ گردد. استادان درودگر و نجار و چوب شکن در شکاف چوبی که با تبر می شکافند فروبرند تا زودتر شکافته گردد. گاهی در زیر ستون گذارند تا راست بایستد. ( برهان ). رجوع به فانه شود.

= فانه