( اسم ) آب دزدک پشیل .
انگشت برک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
انگشت برک. [ اَ گ ُب ُ رَ ] ( اِ مرکب ) جانوری است که آنرا موش کور می گویند و پیوسته در زیر زمین میباشد و بیخ درختان و نباتات میخورد گویند پیاز و گندنا را بسیار دوست می دارد. چون بر در سوراخ او نهند او را بگیرند و گوشت او زهر قاتل است. ( برهان قاطع ). کورموش. خُلْد. جَلْذ.
کلمات دیگر: