نفت انداز

نَفْت اَنداز
در ارتش های قدیم، ازجمله هخامنشیان، دسته ای از نظامیان که آتش به چادرها و خانه ها و استحکامات دشمن می انداختند. کار این افراد چنین بوده که نخ های کتان را به تیرهای خود می پیچیدند و به نفت آغشته می کردند و، پس از آتش زدن، به مقر دشمن می انداختند. نفت اندازی تا قرن ها در نبردها رواج داشته است.