ترابی

خاکي , خاک مانند , زميني , دنيوي

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) از اهالی قسطمون و از شعرای قرن دهم هجری است و بوعظ و تدریس اشتغال داشت . اشعار او عارفانه است . (از قاموس الاعلام ترکی ).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) تقی الدین بن اسماعیل بن یوسف السندی حصکفی الشافعی ، مکنی به ابوبکر، مشهور به ترابی . بسال 920 هَ . ق . در عمادیه در گذشت . او راست : شرح القصاری فی التصریف . (از اسماء المؤلفین ص 238).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) زاهد نخشبی ، ابن احمد. محدث است . (منتهی الارب ).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) عبدالکریم بن عبدالرحمن . محدث است . (منتهی الارب ).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) محمدبن ابی الهیثم . محدث است . (منتهی الارب ). ابوبکربن ابی الهیثم محمدبن عبدالصمد ترابی .ابن ماکولا گوید وی ابوبکر محمدبن ابی الهیثم عبدالصمد الترابی المروزی است . از ابومجد عبداﷲبن احمدبن حمویه السرخسی روایت کند و از او حسین بن مجدالفراء البغوی و ابوالمظفر سمعانی که هر دو تن شافعی اند و جز آن دو روایت دارند. وی در ماه رمضان 463 هَ . ق . در سن 96سالگی درگذشت . (اللباب فی تهذیب الانساب ص 171).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) مصطفی افندی . از شعرای عثمانی در قرن دهم هجری و از اهالی کلیل است . دارای اشعاری لطیف است و در ذکر تاریخ مهارتی دارد. (از قاموس الاعلام ترکی ).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ ) نصربن یوسف . محدث است . (منتهی الارب ).

ترابی . [ ت ُ ] (اِخ )محمدبن مروزی ، ابن احمد. محدث است . (منتهی الارب ).

ترابی . [ ت ُ ] (ص نسبی ) جمعی در مرو به این نسبت انتساب کنند وبداد و ستد حبوبات اشتغال دارند. (انساب سمعانی ).

ترابی . [ ت ُ ] (ص نسبی ) در زمان بنی امیه دوستداران حضرت علی بن ابیطالب را ترابی می گفتند. (اللباب فی تهذیب الانساب ص 171).