برابر پارسی : ( آلومینیوم ) سیمک
الومینیوم
برابر پارسی : ( آلومینیوم ) سیمک
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
( آلومینیوم ) ( اسم ) فلزیست سفید و سبک بخوبی مورق میگردد . و مفتولهای بسیار نازک از آن میتوان ساخت . در ۶۶٠ درجه حرارت ذوب میگردد و در ۶٠٠ درجه نرم میشود و چون در هوا سطحش از یک ورقه اکسید آلومینیوم پوشیده میشود که بقیه را حفظ میکند جزو فلزات فساد ناپذیر محسوب میگردد .
فلزی سفیدنقرهای رنگ وسبک، قابل تورق ومفتول شدن، برای ساخت بعضی آلات وادوات وظروف، هادی حرارت وبرق
یا آلومینیوم فلزیست سفید و سبک بخوبی مورق میشود و مفتولهای بسیار نازک از آن میتوان ساخت .
فلزی سفیدنقرهای رنگ وسبک، قابل تورق ومفتول شدن، برای ساخت بعضی آلات وادوات وظروف، هادی حرارت وبرق
یا آلومینیوم فلزیست سفید و سبک بخوبی مورق میشود و مفتولهای بسیار نازک از آن میتوان ساخت .
فرهنگ معین
( آلومینیوم ) (یُ ) [ فر. ] ( اِ. ) فلزی سفید و سبک است که به خوبی ورق ورق می شود. از فلزات فسادناپذیر است و علامت اختصاری آن AL می باشد.
لغت نامه دهخدا
الومینیوم. [ اَ یُم ْ ] ( فرانسوی ، اِ ) آلومینیم. فلزی است سفید و سبک ( 2/7=D ). بخوبی مورق میشود و مفتولهای بسیار نازک از آن میتوان ساخت. نشانه آن در شیمی 27=AL است. در 660 درجه حرارت ذوب میشود و در 600 درجه نرم میگردد، و چون سطح آن در هوا از یک ورقه آلومین پوشیده میشود که بقیه را حفظ میکند جزو فلزات فسادناپذیر بشمار می آید.
دانشنامه عمومی
آلومینیوم. آلومینیوم یا آلومینیم عنصری شیمیای با عدد اتمی ۱۳ و نماد Al است. این عنصر یک فلز نرم، نقره ای و چکش پذیر با چگالی ۲٫۷ g r c m 3 {\displaystyle {gr \over cm^{3}}} است که در گروه بور قرار دارد. این عنصر پس از اکسیژن و سیلیکون فراوان ترین عنصر و هم چنین فراوان ترین فلز در پوسته کره زمین است. آلومینیوم خالص به دلیل واکنش پذیری بسیار بالای خود بسیار به ندرت یافت می شود به همین دلیل به صورت ناخالص در سنگ های معدنی مختلفی وجود دارد. بیشتر آلومینیوم دنیا از سنگ بوکسیت به دست می آید.
حمل و نقل (اتومبیل ها، هواپیماها، کامیون ها، کشتی ها، ناوگان های دریایی، راه آهن و…). از آلومینیوم به دلیل چگالی پایین آن استفاده می شود؛
بسته بندی (قوطی ها، فویل و…). از آلومینیوم به دلیل غیرسمی بودن، جاذب نبودن و تراشه تراشه نشدن استفاده می شود؛
ساختمان ها و ساخت وساز (درب، پنجره، دیوار پوش ها و…). از آنجایی که فولاد ارزان تر از آلومینیوم است، زمانی از آن استفاده می شود که عواملی مثل زنگ نزن بودن، سبکی یا عوامل مهندسی مدنظر باشد؛
بسیاری از لوازم خانگی (وسایل برقی خانگی، وسایل آشپزخانه،...)
خطوط انتقال الکتریکی (هدایت الکتریکی آلومینیوم از مس بیشتر و از طلا کمتر می باشد اما استحکام مکانیکی ان در برابر کشش از مس کمتر می باشد و لذا برای ساخت هادی های آلومینیوم به منظور استفاده در خطوط انتقال از هسته ای فولادی برای تقویت استحکام ان در برابر کشش استفاده می کنند معروف ترین هادی آلومینیومی با ویژگی های بالا که در ۹۰ درصد خطوط انتقال استفاده می شود هادی ACSR می باشد.
ماشین آلات اکسید آلومینیوم (آلومینا) به طور طبیعی و به صورت کوراندوم، سنگ سنباده، یاقوت و یاقوت کبود یافت می شود که در صنعت شیشه سازی کاربرد دارد. یاقوت و یاقوت کبود مصنوعی در لیزر برای تولید نور هم نوسان بکار می روند. آلومینیوم با انرژی زیادی اکسیده می شود و در نتیجه در سوخت موشک های با سوخت و دمازاها مورد استفاده واقع می شود.
آلیاژهای آلومینیوم به دلیل داشتن خواص منحصر به فردی مانند نسبت استحکام به وزن بالا، جوش پذیری خوب، شکل پذیری عالی و مقاومت به خوردگی نسبتاً خوب، به گونه گسترده در انواع سازه ها، صنایع هوایی و دریایی، خطوط انتقال برق، حمل و نقل و… استفاده می شوند. با اضافه کردن عناصری مانند مس، روی و سیلیسیوم به آلومینیوم می توان به خواص مکانیکی بهینه رسید.در برخی آلیاژهای آلومینیوم لازم است عملیات ترمومکانیکی انجام شود. در این عملیات که بیشتر ویژه آلیاژهای سری ۲۰۰۰ ،۷۰۰۰ و ۶۰۰۰ است، ذرات در مرزدانه ها رسوب کرده و در نتیجه نواحی اطراف مرزدانه ها از عنصر آلیاژی تهی می شوند و این خود می تواند شروعی برای خوردگی موضعی به ویژه خوردگی حفره ای و بین دانه ای باشد؛ بنابراین، آلیاژهای آلومینیوم با استحکام بالا مانند ۲۰۲۴ ،۷۰۷۵ و ۶۰۶۱ که در صنایع گوناگون کاربرد فراوانی دارند، حساسیت زیادی به خوردگی های موضعی به ویژه حفرهای و بیندان های دارند. این نوع خوردگی ها می توانند شروعی برای انواع خوردگی مثل پوستهای شدن (Exfoliation)، خوردگی تنشی SCC و ترک های خستگی در آلیاژهای آلومینیوم باشند. فرایندهایی مانند عملیات حرارتی محلول جامد، کوئنچ و رسوبسختی، اثر قابل ملاحظه ای بر ترکیب شیمیایی موضعی آلیاژهای با استحکام بالا و قابل عملیات دارد.
به طور کلی به علت وجود میزان کمی آب در ساختار آلومینیوم هر نوع عملیاتی که باعث از بین رفتن یکنواختی در میکروساختار آلیاژ شود مقاومت به خوردگی را کاهش می دهد بررسی خوردگی موضعی آلیاژهای آلومینیوم مورد نظر در محیط های هالیدی از اهمیت بالایی برخوردار است. محیطهای هالیدی شامل یون های کلرید یا برومید می توانند لایه رویین روی سطح آلومینیوم را بشکنند و سبب ایجاد خسارت روی سطح شوند. از سوی دیگر، در این آلیاژها استحکام با انجام عملیات حرارتی و با رسوب ترکیبات شامل مس، روِی و منیزیوم افزایش می یابد. انحلال این رسوبات در دماهای بالا (حدود ۴۸۰ درجه سانتی گراد) محلول فوق اشباع از این عناصر را به وجود می آورد که تحت عملیات حرارتی، ترکیبات ریز شامل این عناصر رسوب می کنند. رشد همین ترکیبات، سبب ایجاد ساختاری ناهمگون شده که افزون بر کاهش استحکام، در رشد لایه پسیو تشکیل شده چه در هوا و چه در محیط های آبی، اخلال به وجود می آورند.
از این رو، محل شروع حفره دار شدن را می توان به نقاط ضعیف در لایه پسیو مرتبط دانست. برخلاف فلزات دیگر که خوردگی باعث کاهش کلی ضخامت می شود در آلومینیوم خوردگی تمایل دارد به صورت موضعی در سراسر سطح، حفرات زیادی تولید کند و در کل بخش وسیعی از سطح دست نخورده باقی می ماند. تاکنون پژوهش های زیادی در رابطه با خوردگی موضعی آلیاژهای آلومینیوم در محلول های کلریدی انجام گرفته است. برای مثال، در سال ۲۰۰۴ سینیاوسکی و کالینین به بررسی خوردگی آلیاژهای آلومینیوم در آب دریا پرداخته اند، ولی در مجموع کمتر به موضوع خوردگی اتمسفری پرداخته شده است. بتازگی کوزنیکا در سال ۲۰۰۹ در مورد آلیاژ ۲۰۱۷، لی و همکارانش روی آلیاژ ۲۰۱۲ و نایت و همکارانش در سال ۲۰۱۱ در مورد آلیاژهای ۲۰۲۴ و ۷۰۵۰مقالاتی در این زمینه به چاپ رسانده اند.
حمل و نقل (اتومبیل ها، هواپیماها، کامیون ها، کشتی ها، ناوگان های دریایی، راه آهن و…). از آلومینیوم به دلیل چگالی پایین آن استفاده می شود؛
بسته بندی (قوطی ها، فویل و…). از آلومینیوم به دلیل غیرسمی بودن، جاذب نبودن و تراشه تراشه نشدن استفاده می شود؛
ساختمان ها و ساخت وساز (درب، پنجره، دیوار پوش ها و…). از آنجایی که فولاد ارزان تر از آلومینیوم است، زمانی از آن استفاده می شود که عواملی مثل زنگ نزن بودن، سبکی یا عوامل مهندسی مدنظر باشد؛
بسیاری از لوازم خانگی (وسایل برقی خانگی، وسایل آشپزخانه،...)
خطوط انتقال الکتریکی (هدایت الکتریکی آلومینیوم از مس بیشتر و از طلا کمتر می باشد اما استحکام مکانیکی ان در برابر کشش از مس کمتر می باشد و لذا برای ساخت هادی های آلومینیوم به منظور استفاده در خطوط انتقال از هسته ای فولادی برای تقویت استحکام ان در برابر کشش استفاده می کنند معروف ترین هادی آلومینیومی با ویژگی های بالا که در ۹۰ درصد خطوط انتقال استفاده می شود هادی ACSR می باشد.
ماشین آلات اکسید آلومینیوم (آلومینا) به طور طبیعی و به صورت کوراندوم، سنگ سنباده، یاقوت و یاقوت کبود یافت می شود که در صنعت شیشه سازی کاربرد دارد. یاقوت و یاقوت کبود مصنوعی در لیزر برای تولید نور هم نوسان بکار می روند. آلومینیوم با انرژی زیادی اکسیده می شود و در نتیجه در سوخت موشک های با سوخت و دمازاها مورد استفاده واقع می شود.
آلیاژهای آلومینیوم به دلیل داشتن خواص منحصر به فردی مانند نسبت استحکام به وزن بالا، جوش پذیری خوب، شکل پذیری عالی و مقاومت به خوردگی نسبتاً خوب، به گونه گسترده در انواع سازه ها، صنایع هوایی و دریایی، خطوط انتقال برق، حمل و نقل و… استفاده می شوند. با اضافه کردن عناصری مانند مس، روی و سیلیسیوم به آلومینیوم می توان به خواص مکانیکی بهینه رسید.در برخی آلیاژهای آلومینیوم لازم است عملیات ترمومکانیکی انجام شود. در این عملیات که بیشتر ویژه آلیاژهای سری ۲۰۰۰ ،۷۰۰۰ و ۶۰۰۰ است، ذرات در مرزدانه ها رسوب کرده و در نتیجه نواحی اطراف مرزدانه ها از عنصر آلیاژی تهی می شوند و این خود می تواند شروعی برای خوردگی موضعی به ویژه خوردگی حفره ای و بین دانه ای باشد؛ بنابراین، آلیاژهای آلومینیوم با استحکام بالا مانند ۲۰۲۴ ،۷۰۷۵ و ۶۰۶۱ که در صنایع گوناگون کاربرد فراوانی دارند، حساسیت زیادی به خوردگی های موضعی به ویژه حفرهای و بیندان های دارند. این نوع خوردگی ها می توانند شروعی برای انواع خوردگی مثل پوستهای شدن (Exfoliation)، خوردگی تنشی SCC و ترک های خستگی در آلیاژهای آلومینیوم باشند. فرایندهایی مانند عملیات حرارتی محلول جامد، کوئنچ و رسوبسختی، اثر قابل ملاحظه ای بر ترکیب شیمیایی موضعی آلیاژهای با استحکام بالا و قابل عملیات دارد.
به طور کلی به علت وجود میزان کمی آب در ساختار آلومینیوم هر نوع عملیاتی که باعث از بین رفتن یکنواختی در میکروساختار آلیاژ شود مقاومت به خوردگی را کاهش می دهد بررسی خوردگی موضعی آلیاژهای آلومینیوم مورد نظر در محیط های هالیدی از اهمیت بالایی برخوردار است. محیطهای هالیدی شامل یون های کلرید یا برومید می توانند لایه رویین روی سطح آلومینیوم را بشکنند و سبب ایجاد خسارت روی سطح شوند. از سوی دیگر، در این آلیاژها استحکام با انجام عملیات حرارتی و با رسوب ترکیبات شامل مس، روِی و منیزیوم افزایش می یابد. انحلال این رسوبات در دماهای بالا (حدود ۴۸۰ درجه سانتی گراد) محلول فوق اشباع از این عناصر را به وجود می آورد که تحت عملیات حرارتی، ترکیبات ریز شامل این عناصر رسوب می کنند. رشد همین ترکیبات، سبب ایجاد ساختاری ناهمگون شده که افزون بر کاهش استحکام، در رشد لایه پسیو تشکیل شده چه در هوا و چه در محیط های آبی، اخلال به وجود می آورند.
از این رو، محل شروع حفره دار شدن را می توان به نقاط ضعیف در لایه پسیو مرتبط دانست. برخلاف فلزات دیگر که خوردگی باعث کاهش کلی ضخامت می شود در آلومینیوم خوردگی تمایل دارد به صورت موضعی در سراسر سطح، حفرات زیادی تولید کند و در کل بخش وسیعی از سطح دست نخورده باقی می ماند. تاکنون پژوهش های زیادی در رابطه با خوردگی موضعی آلیاژهای آلومینیوم در محلول های کلریدی انجام گرفته است. برای مثال، در سال ۲۰۰۴ سینیاوسکی و کالینین به بررسی خوردگی آلیاژهای آلومینیوم در آب دریا پرداخته اند، ولی در مجموع کمتر به موضوع خوردگی اتمسفری پرداخته شده است. بتازگی کوزنیکا در سال ۲۰۰۹ در مورد آلیاژ ۲۰۱۷، لی و همکارانش روی آلیاژ ۲۰۱۲ و نایت و همکارانش در سال ۲۰۱۱ در مورد آلیاژهای ۲۰۲۴ و ۷۰۵۰مقالاتی در این زمینه به چاپ رسانده اند.
wiki: آلومینیوم
دانشنامه آزاد فارسی
آلومینیوم. آلومینیوم (aluminium)
عنصری فلزی، سبک وزن، به رنگ سفید نقره ای، مفتول شدنی۱ و چکش خوار۲، با نماد Al، عدد اتمی ۱۳، عدد جرمی نسبی ۲۶.۹۸۱۵، و نقطۀ ذوب ۶۵۸ درجۀ سانتی گراد. از نظر فراوانی در پوستۀ زمین، سومین عنصر و فراوان ترین فلز است. حدود۸.۱ درصد جرم زمین را تشکیل می دهد. فلزی غیرمغناطیسی، و رسانای بسیار خوب برق است. به سهولت اکسید می شود و لایۀ اکسید رویِ سطح آن، فلز را در مقابل کدرشدن بسیار مقاوم می سازد.آلومینیوم خالص. آلومینیوم عنصری فعال با ترکیباتی پایدار است. از این رو، انرژی فراوانی برای جداکردن آلومینیوم از کانه هایش لازم است و این فلز خالص تا اواسط قرن ۱۹ به سهولت به دست نمی آمد. از نظر صنعتی، فلز خالص را از برق کافت (الکترولیز)۳ آلومینا (اکسید آلومینیوم)، و آلومینا را نیز از کانۀ بوکسیت استخراج می کنند. آلومینیوم خالص فلز ضعیفی است، اما هرگاه با عناصری مانند مس، سیلیسیم یا منیزیوم آمیخته شود، آلیاژهایی با استحکام بالا تشکیل می دهد.
کاربرد. چگالی نسبی آلومینیوم۲.۷۰ است و به سبب سبکی اش در صنایع هواپیماسازی و کشتی سازی کاربرد فراوان دارد. همچنین، برای ساخت ظروف آشپزخانه، قوطی نوشابه های غیرالکلی و آبجو، و ورَقه ها (فویل ها) به کار می رود. در کابل های هوایی با طوقۀ فولادی، و برای ساخت کیسه های حمل زباله های اورانیومِ پس ماندۀ رآکتورهای اتمی نیز کاربرد فراوان دارد. آلومینیوم سازندۀ اصلی برخی از مواد مغناطیسی است و چون رسانای خوبی برای الکتریسیته است، به شکل ورقه در خازن های برقی به کار می رود. در ۱۹۷۶، نوعی آلومینیوم پلاستیکی ابداع شد که به هرشکلی قالب زده می شد و تا چند برابر طول اولیه اش کش می آمد، این نوع آلومینیوم در صنایع الکترونیک، اتومبیل، و ساختمانی کاربرد دارد.
تاریخچه. آلومینیوم را هامفری دیوی۴ در ۱۸۰۷ کشف، و اولین بار هانس اورستد۵ در ۱۸۲۷ آن را تولید کرد. اورستد پتاسیم را با کلرید آلومینیوم بدون آب در بوتۀ سربسته ای ذوب کرد و فلز را به شکل گردی خاکستری رنگ به دست آورد. بعدها فریدریش وُهلِر این روش را اصلاح کرد و موفق شد فلز را خالص تر و به شکل ساچمه های گداخته ای به دست آورد و چگالی نسبی آن را معین کند. در ۱۸۵۴، هنری سنت کلر دوویل۶ همین فرآیند را تکرار، اما به جای پتاسیم از سدیم استفاده کرد. در نمایشگاه ۱۸۵۵ پاریس، نقرۀ حاصل از خاک رس۷ توجه همگان را به مسئله تولید اقتصادی آن معطوف کرد. با این حال، راه ساده ای برای تولید آن یافت نشد و فلز درخشندۀ تازه گران بهاتر از طلا شد. می گویند ناپلئون یک دست سرویس غذاخوری از آلومینیوم داشت که برای مهمانان عالی قدر از آن استفاده می کردند.
تولید صنعتی. روشی که اکنون برای تولید صنعتی آلومینیوم به کار می رود برق کافت آلومیناست. پاتیلی آهنی را که با پوششی از کربن (گرافیت) پوشانده اند، با کریولیت۸ پر، و براثر جریان برق تا حدود ۸۰۰ درجۀ سانتی گراد گرم می کنند. در برق کافت، دسته ای از میله های کربنی، آنُد را تشکیل می دهند و خود ظرف نیز کاتُد است. اکسیژنی که آزاد می شود با کربنِ آند ترکیب می شود و تولید دی اکسید کربن می کند. در این حالت آلومینیومِ مذاب در ته ظرف می نشیند. با افزودن آلومینای بیشتر این روند ادامه می یابد و رفته رفته فلز ذوب شده را خارج می کنند.
مصارف دیگر. آلومینیوم در فرآیند ترمایت۹، برای استخراج فلزاتی با نقطۀ ذوب بالا از اکسیدهایشان، کاربرد دارد. از اکسید آلومینیوم برای تولید آجرهای نسوز۱۰ و فیلترهای جذبی کروماتوگرافی استفاده می کنند. هیدروکسید آلومینیوم را در رنگرزی به منزلۀ رنگ دندانه ای۱۱، و کلرید آلومینیوم را به منزلۀ کاتالیزگر۱۲ واکنش های آلی به کار می برند. در سراسر دنیا از سولفات آلومینیوم به وفور برای تصفیۀ آب استفاده می شود. نام این فلز همان باقی ماند که هامفری دیوی پیشنهاد کرده بود.
عنصری فلزی، سبک وزن، به رنگ سفید نقره ای، مفتول شدنی۱ و چکش خوار۲، با نماد Al، عدد اتمی ۱۳، عدد جرمی نسبی ۲۶.۹۸۱۵، و نقطۀ ذوب ۶۵۸ درجۀ سانتی گراد. از نظر فراوانی در پوستۀ زمین، سومین عنصر و فراوان ترین فلز است. حدود۸.۱ درصد جرم زمین را تشکیل می دهد. فلزی غیرمغناطیسی، و رسانای بسیار خوب برق است. به سهولت اکسید می شود و لایۀ اکسید رویِ سطح آن، فلز را در مقابل کدرشدن بسیار مقاوم می سازد.آلومینیوم خالص. آلومینیوم عنصری فعال با ترکیباتی پایدار است. از این رو، انرژی فراوانی برای جداکردن آلومینیوم از کانه هایش لازم است و این فلز خالص تا اواسط قرن ۱۹ به سهولت به دست نمی آمد. از نظر صنعتی، فلز خالص را از برق کافت (الکترولیز)۳ آلومینا (اکسید آلومینیوم)، و آلومینا را نیز از کانۀ بوکسیت استخراج می کنند. آلومینیوم خالص فلز ضعیفی است، اما هرگاه با عناصری مانند مس، سیلیسیم یا منیزیوم آمیخته شود، آلیاژهایی با استحکام بالا تشکیل می دهد.
کاربرد. چگالی نسبی آلومینیوم۲.۷۰ است و به سبب سبکی اش در صنایع هواپیماسازی و کشتی سازی کاربرد فراوان دارد. همچنین، برای ساخت ظروف آشپزخانه، قوطی نوشابه های غیرالکلی و آبجو، و ورَقه ها (فویل ها) به کار می رود. در کابل های هوایی با طوقۀ فولادی، و برای ساخت کیسه های حمل زباله های اورانیومِ پس ماندۀ رآکتورهای اتمی نیز کاربرد فراوان دارد. آلومینیوم سازندۀ اصلی برخی از مواد مغناطیسی است و چون رسانای خوبی برای الکتریسیته است، به شکل ورقه در خازن های برقی به کار می رود. در ۱۹۷۶، نوعی آلومینیوم پلاستیکی ابداع شد که به هرشکلی قالب زده می شد و تا چند برابر طول اولیه اش کش می آمد، این نوع آلومینیوم در صنایع الکترونیک، اتومبیل، و ساختمانی کاربرد دارد.
تاریخچه. آلومینیوم را هامفری دیوی۴ در ۱۸۰۷ کشف، و اولین بار هانس اورستد۵ در ۱۸۲۷ آن را تولید کرد. اورستد پتاسیم را با کلرید آلومینیوم بدون آب در بوتۀ سربسته ای ذوب کرد و فلز را به شکل گردی خاکستری رنگ به دست آورد. بعدها فریدریش وُهلِر این روش را اصلاح کرد و موفق شد فلز را خالص تر و به شکل ساچمه های گداخته ای به دست آورد و چگالی نسبی آن را معین کند. در ۱۸۵۴، هنری سنت کلر دوویل۶ همین فرآیند را تکرار، اما به جای پتاسیم از سدیم استفاده کرد. در نمایشگاه ۱۸۵۵ پاریس، نقرۀ حاصل از خاک رس۷ توجه همگان را به مسئله تولید اقتصادی آن معطوف کرد. با این حال، راه ساده ای برای تولید آن یافت نشد و فلز درخشندۀ تازه گران بهاتر از طلا شد. می گویند ناپلئون یک دست سرویس غذاخوری از آلومینیوم داشت که برای مهمانان عالی قدر از آن استفاده می کردند.
تولید صنعتی. روشی که اکنون برای تولید صنعتی آلومینیوم به کار می رود برق کافت آلومیناست. پاتیلی آهنی را که با پوششی از کربن (گرافیت) پوشانده اند، با کریولیت۸ پر، و براثر جریان برق تا حدود ۸۰۰ درجۀ سانتی گراد گرم می کنند. در برق کافت، دسته ای از میله های کربنی، آنُد را تشکیل می دهند و خود ظرف نیز کاتُد است. اکسیژنی که آزاد می شود با کربنِ آند ترکیب می شود و تولید دی اکسید کربن می کند. در این حالت آلومینیومِ مذاب در ته ظرف می نشیند. با افزودن آلومینای بیشتر این روند ادامه می یابد و رفته رفته فلز ذوب شده را خارج می کنند.
مصارف دیگر. آلومینیوم در فرآیند ترمایت۹، برای استخراج فلزاتی با نقطۀ ذوب بالا از اکسیدهایشان، کاربرد دارد. از اکسید آلومینیوم برای تولید آجرهای نسوز۱۰ و فیلترهای جذبی کروماتوگرافی استفاده می کنند. هیدروکسید آلومینیوم را در رنگرزی به منزلۀ رنگ دندانه ای۱۱، و کلرید آلومینیوم را به منزلۀ کاتالیزگر۱۲ واکنش های آلی به کار می برند. در سراسر دنیا از سولفات آلومینیوم به وفور برای تصفیۀ آب استفاده می شود. نام این فلز همان باقی ماند که هامفری دیوی پیشنهاد کرده بود.
wikijoo: آلومینیوم
پیشنهاد کاربران
آلومینیوم یا آلومینیم ( به فرانسوی: aluminium ) عنصری شیمیایی با عدد اتمی ۱۳ و نشان شیمیایی Al است. چگالی آلومینیوم کمتر از سایر فلزات رایج است، و تقریباً یک سوم چگالی فولاد است. این عنصر میل زیادی به اکسیژن دارد و هنگام قرار گرفتن در معرض هوا ، یک لایه اکسید محافظ بر روی سطح تشکیل می دهد. آلومینیوم از نظر ظاهری، هم از نظر رنگ و هم از نظر توانایی زیاد در انعکاس نور، به نقره شباهت دارد. این عنصر نرم، غیر مغناطیسی و شکل پذیر است. آلومینیوم یک ایزوتوپ پایدار دارد، 27Al؛ این ایزوتوپ بسیار رایج است و آلومینیوم را به دوازدهمین عنصر رایج در جهان تبدیل می کند. خاصیت رادیواکتیویته 26Al در تاریخ یابی رادیومتریک استفاده می شود.
Aluminum : اِلو مِنِم
Aluminium : اَلِ مینیُِم
Chemical element, symbol Al and atomic number 13
Aluminium ( aluminum in American and Canadian English ) is a chemical element with the symbol Al and atomic number 13. Aluminium has a density lower than those of other common metals, at approximately one third that of steel. It has a great affinity towards oxygen, and forms a protective layer of oxide on the surface when exposed to air. Aluminium visually resembles silver, both in its color and in its great ability to reflect light. It is soft, non - magnetic and ductile. It has one stable isotope, 27Al; this isotope is very common, making aluminium the twelfth most common element in the Universe. The radioactivity of 26Al is used in radiodating.
Aluminum : اِلو مِنِم
Aluminium : اَلِ مینیُِم
Chemical element, symbol Al and atomic number 13
Aluminium ( aluminum in American and Canadian English ) is a chemical element with the symbol Al and atomic number 13. Aluminium has a density lower than those of other common metals, at approximately one third that of steel. It has a great affinity towards oxygen, and forms a protective layer of oxide on the surface when exposed to air. Aluminium visually resembles silver, both in its color and in its great ability to reflect light. It is soft, non - magnetic and ductile. It has one stable isotope, 27Al; this isotope is very common, making aluminium the twelfth most common element in the Universe. The radioactivity of 26Al is used in radiodating.
کلمات دیگر: