فریفتن

اثارة , اخدع , اسحر , اغر , اغو , زحام , سحر , سر , موخرة السفینة , هراء

( فریفت فریبد خواهد فریفت بفریب فریبنده فریبا فریفته فریبش ) ۱ - ( مصدر ) فریب دادن گول زدن گمراه کردن ۲ - مغبون کردن ۳ - ( مصدر ) فریب خوردن گول خوردن : بمدارای هیچکس مفریب از مراعات هر کسی بشکیب . ( هفت پیکر )

(فِ یا فَ تَ ) ۱ - (مص م . ) فریب دادن ، گول زدن . ۲ - (مص ل . ) فریب خوردن ، گول خوردن .

فریفتن. [ ف ِ / ف َ ت َ ] ( مص ) پهلوی فرفتن . فریبیدن. فرهیفتن. فریب دادن. گول زدن. گمراه کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). بازی دادن. ( یادداشت بخط مؤلف ). این کلمه مصدر ماضی است و مضارع و امر آن از فریبیدن اشتقاق می یابد :
همانا دلش دیو بفریفته ست
که بر بستن من چنین شیفته ست.تو با تاج و با تخت نشکیفتی
خرد را بدینگونه بفریفتی.امیر مسعود عبدوس را فراکرد تا که کدخدایان ایشان را بفریفت. ( تاریخ بیهقی ). و در نهان حاجبش را طغرل که وی را عزیزتر از فرزندان داشتی بفریفتند. ( تاریخ بیهقی ).بجای آوردند که ایشان را فریفته اند. ( تاریخ بیهقی ).
ترا به مهره و حقه فریفتند ایراک
چو حقه بی دل و مغزی ، چو مهره بی سر و پا. || فریب خوردن. گول خوردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
خرد را کنی بر دل آموزگار
بکوشی که نفریبی از روزگار.پیری عالم نگر و تنگیش
تا نفریبی به جوان رنگیش.مرا آن به که از شیرین شکیبم
نه طفلم تا به شیرینی فریبم.نفریبی به آشنایی کس
کس خود تیغ خودشناسی بس.

۱. فریب دادن، گول زدن.
۲. (مصدر لازم ) [قدیمی] فریب خوردن، گول خوردن: به مدارای هیچ کس مفریب / از مراعات هرکسی بشکیب (نظامی۴: ۶۸۰ ).

قاو سیلا کردِن؛ گا زیر دین نُهادِن؛ تِند به ریش نُهادِن؛ هِیشَت هیشت کردِن

خدع