کلمه جو
صفحه اصلی

ملک پرور

فرهنگ فارسی

پرونده ملک . آباد و پر رونق کننده مملکت .

لغت نامه دهخدا

ملک پرور. [ م ُ پ َ وَ] ( نف مرکب ) پرورنده ملک. آباد و پررونق کننده مملکت. آنکه موجب ترقی و تعالی مملکت است :
راست گویی خسرو عادل جلال ملت است
ازپی توقیع، کلک ملک پرور در بنان.
عثمان مختاری ( دیوان چ همایی ص 426 ).
ملک از تو فخرگستر و داد از تو شادکام
فخر از تو ملک پرورو دین از تو شادمان.
عثمان مختاری ( ایضاً ص 457 ).
ملک جهان رسید ز جد و پدر به او
زین روی همچو جد و پدر ملک پرور است.
امیرمعزی.
ای ملک پروری که نیارند زد همی
پیش سخاو رای تو دم ابر و آفتاب.
امیرمعزی.
همیشه کینه کش وملک پرور است و که دید
که کینه کش بود و ملک پرور آتش و آب.
امیرمعزی.
ز رای روشن و تدبیر ملک پرور اوست
که دادکیشان بیشند و ظلم کیشان کم.
سوزنی.
ژاله نعمت از هوای سخا
بانوی ملک پرور افشانده ست.
خاقانی.
هست اتابک ، مصطفی تأیید و اسکندرخصال
کاین دو را هم در یتیمی ملک پرور ساختند.
خاقانی.
هلال حلقه شود روز عید در میدان
به پیش رمح فلک سای و ملک پرور او.
ظهیرفاریابی.
پادشاه را هفت وزیر شایسته بود، هر یک کامل و عاقل و ناصح و فاضل و ملک پرور. ( سندبادنامه ص 78 ). امثله قضا بر موجب رضای او موشح به رای انور ملک پرور عدل گستر. ( سندبادنامه ص 274 ).
در عهد وزیر ملک پرور
خورشید جلال چرخ مسند.
؟ ( از ترجمه محاسن اصفهان ص 134 ).


کلمات دیگر: