تیزدندان

که دندانی تیز و درنده دارد که دندانی تند و نوک تیز دارد درنده

(دَ )(ص مر. )کنایه از: آزمند، حریص .

تیزدندان. [ دَ ] ( ص مرکب ) که دندانی تیز و درنده دارد. که دندانی تند و نوک تیز دارد. درنده. برنده. برا :
ابا وی بر آن گاه آرام و ناز
نشستی یکی تیزدندان گراز.ز دَد، تیزدندانتر از شیر نیست
که اندر دلش بیم شمشیر نیست.که گر پروری بچه نره شیر
شود تیزدندان و گردد دلیر.کنون تیزدندان تر آمد به جنگ
که دندان نماندستش از بس درنگ.مرا بیم شمشیر چندان بود
که شمشیر من تیزدندان بود.ترحم بر پلنگ تیزدندان
ستمکاری بود بر گوسفندان. || کنایه از حریص و طامع. ( آنندراج ). آزمند و حریص و طمعکار.( ناظم الاطباء ) :
بگفتا نیکمردی کن نه چندان
که گردد چیره گرگ تیزدندان .رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.

۱. دارای دندان های تیز و بُرنده.
۲. [مجاز] حریص، طمع کار.
۳. [مجاز] درنده: ترحم بر پلنگ تیزدندان / ستمگاری بُوَد بر گوسفندان (سعدی: ۱۷۹ ).