نام نامی . ذکر خیر . صیت . شهرت اسم و آوازه .
نام بلند
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نام بلند. [ م ِ ب ُ ل َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نام نامی. ذکر خیر.صیت. شهرت. اسم و آوازه. نام باافتخار :
نماند حاتم طائی ولیک تا به ابد
بماند نام بلندش به نیکوئی مشهور.
نام بلند به که بام بلند.
نماند حاتم طائی ولیک تا به ابد
بماند نام بلندش به نیکوئی مشهور.
سعدی.
- امثال :نام بلند به که بام بلند.
کلمات دیگر: