مطیر

( اسم ) ۱ - نوعی چادر که در آن تصویر صیور ( پرندگان ) باشد . ۲ - نوعی پارچ. برد ( که ظاهرا بنقش طیور منقوش بود ) : از انواع فواکه و الوان ریاحین زمین چون دیبای مشجر و هوا چون حل. زیبای مطیر ...
قطره ای از باران

(مُ طَ یَّ ) [ ع . ] ۱ - (ص . ) تر و تازه . ۲ - نوعی پارچة کتانی .
(مَ ) [ ع . ] (ص . ) بارنده ، بارانی .

مطیر. [ م َ ] ( ع اِ ) باران. ( غیاث ). باران و جای باران رسیده. ( آنندراج ). مکان مطیر؛ جای باران رسیده. ( منتهی الارب ). ممطور و یقال یوم ماطر و مطیر و ممطور؛ یعنی روزی که در آن باران باشد. ( از اقرب الموارد ). بارانی.باران دار. بارنده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- ابر مطیر ؛ ابر بارانی. ابر بارنده :
نیارد کنون تازگی بار تو
نه خورشید رخشان نه ابر مطیر.بیقرار است همچو آب سراب
دود تیره ست همچو ابر مطیر.قدر او چرخ بلند و رأی او شمس مضی
قدر او بحر محیط وجود او ابر مطیر.زمین ز حلم تو مایل شود به صبر صبور
هوا ز طبع تو حامل شود به ابر مطیر.یاد دستت میکند باد بهاری بیش از این
لاجرم وامیشود هر دم دل ابر مطیر.ز بسکه کوه کشیده ست نم ز ابر مطیر
توان کشید رگ از سنگ همچو مو ز خمیر.- عارض مطیر ؛ ابر مطیر. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
از خرمی چو عرصه جنت کند زمین
چون بگذراند از بر او عارض مطیر.|| خجلت زده. ( غیاث ) ( آنندراج ).

---

مطیر. [ م ُ طَی ْ ی َ ] ( ع ص ) چوب یا چوب تر و تازه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). چوب و چوب تر و تازه. ( ناظم الاطباء ). چوب و گویند مطری [ م ُ طَرْ را ] که مقلوب این کلمه است. ( از اقرب الموارد ). || شکافته و شکسته و مقلوب مطری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شکافته و شکسته. ( از اقرب الموارد ). || نوعی از چادر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). نوعی از بُرد. ( از اقرب الموارد ). || جامه به مرغان کرده. ( مهذب الاسماء ). نوعی از چادر که در آن نقش مرغان کنند. ( ناظم الاطباء ). مصور به تصاویر طیور. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
کشد دشت را گه بساطمدثّر
دهد باغ را گاه حلّه ی ْ مطیَّر.با صورت نیکو که بیامیزد با او
با جبه سقلاطون با شعر مطیر.آن جفت را کز او شد قوس قزح ملون
و آن طاق را کزو شد صحن فلک مطیر.

---

مطیر. [ م َطْ ی َ ] ( ع اِ ) گریز و فرار. || کل مطیر؛ هر طرف. ( ناظم الاطباء ).

۱. بارانی.
۲. باران دیده، باران خورده.
دارای تصویر پرندگان (چادر ).