( نام آوردن ) ( مصدر ) شهرت یافتن مشهورگشتن معروف گردیدن .
نام اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( نام آوردن ) نام آوردن. [ وَ دَ ] ( مص مرکب ) مشهور شدن. ( ناظم الاطباء ). صاحب شهرت و آوازه شدن. به نام و شهرت رسیدن. نام آور شدن :
با کفَش ابر می ندارد پای
با دلش بحر می نیارد نام.
- نام به ابر اندر آوردن ؛ بلندنام گشتن. شهرت جهانی یافتن. بلندآوازه شدن :
یکی نامداری بد ارژنگ نام
به ابر اندر آورده از جنگ نام.
با کفَش ابر می ندارد پای
با دلش بحر می نیارد نام.
انوری.
رجوع به نام آور و نام آوری شود.- نام به ابر اندر آوردن ؛ بلندنام گشتن. شهرت جهانی یافتن. بلندآوازه شدن :
یکی نامداری بد ارژنگ نام
به ابر اندر آورده از جنگ نام.
فردوسی.
کلمات دیگر: