فشنگ

فِشَنگ در سلاح های گرم مجموعه ای از خرج انفجاری و گلوله و چاشنی است که در یک بسته (فلزی، مقوایی یا پلاستیکی) کنار هم قراردارند.
مصاحب، غلامحسین، دائرةالمعارف فارسی، تهران ۱۳۵۶
بدنه فشنگ (یا پوکه) معمولاً از پلاستیک است و در اول ان بخشی آهنی وجود دارد که مانع از ترکیدن آن بخش توسط باروت می شود و برای گیر کردن فشنگ به لوله ساخته شده
چاشنی معمولاً خود در محفظه فلزی جداگانه ای قرار دارد و به اول فشنگ اضافه شده است. سپس باروت را درون فشنگ می ریزند و بعد یک نمد یا یک تکه پلاستیکی را درون فشنگ قرار می دهند و در آخر ساچمه را می ریزند (ساچمه حالت های مختلفی دارد مثل چهارپاره و اندازه های دیگر هر چقدر شماره آن بیشتر از یک باشد اندازه ساچمه هم کوچکتر می شود نوعی هم از گلوله وجود دارد که به آن تک گلوله یا اسلاگ slug گفته می شود ظاهر آن مخروطی شکل و دارای نوکی برنجی است و در حالت های مختلفی وجود دارد) سپس وقتی گلوله را ریختند سرپوشی را روی آن می گزارند و فشنگ را می بندند.وقتی سوزن تفنگ به چاشنی برخورد می کند منفجر می شود سبب ترکیدن باروت می شود و این نیروی انفجاری گلوله را به طرف بیرون پرتاب می کندجنس گلوله هم باید سرب باشد زیرا سرب فلزی نرم است و وقتی درون لوله هستند به نرمی شکل می گیرند در غیر این صورت اگر انبوهی از ساچمه های آهنی درون لوله گیر کنند به دلیل سفت بودن آهن نمی توانند از لوله رد شوند و باعث ترکیدن تفنگ می شود که می تواند قنداق را بشکند یا صورت فرد را زخمی کند

فِشَنگ (bullet)
شیئی فلزی یا پلاستیکی به شکل استوانه ای نوک تیز یا گوی. با شلیک سلاح گرم از لولۀ آن به سوی هدف پرتاب می شود. اندازۀ گلوله از روی قطر آن و به میلی متر محاسبه می شود. از گلوله های پلاستیکی برای مقابله با آشوب و تظاهرات خیابانی استفاده می شود.