ضم

گرد آوردن، فراهم آوردن، جمع کردن چندچیزدریکجا، حرکت ضمه بکلمه دادن ، ضم یاضمه یکی ازاعراب
۱ - ( مصدر ) گرد آوردن جمع کردن جمع کردن چند چیز . ۲ - حرکت ضمه ( پیش ) دادن بحرف . ۳ - ( اسم ) ضمه پیش .
ضمه . پیش . اعراب در بر

(ضَ مّ ) [ ع . ] (مص م . ) گرد آوردن ، جمع کردن .

ضم. [ ض ِم م ] ( ع اِ ) ضِمام. بلای سخت ( قال کأنه تصحیف و الصواب بالصاد المهملة ). ( منتهی الارب ).

---

ضم. [ ض َم م / ض َ ] ( از ع ، مص ) فراهم آوردن چیزی را بچیزی. ( منتهی الارب ) ( منتخب اللغات ). فراهم آوردن. ( دهار ). وا هم آوردن. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). پیوستن : ضم کردن چیزی بچیزی ؛ اضافه کردن. افزودن. فزودن : قاضی ابوطاهر عبداﷲبن احمد التبانی را با وی ضم کرده شد. ( تاریخ بیهقی ص 209 ).
با بقای تو کامرانی جفت
با مراد تو شادمانی ضم.درحال بگوش هوش من گفت
وصف تو که با ضمیر شد ضم.چشمه خور بوسه داد خاک درش سایه وار
زاده خور دید لعل با کمرش کرد ضم.

---

ضم. [ ض َم م ] ( ع اِ ) ضَمّه. پیش ( حرکت ).«». اعراب در بر. ( مهذب الاسماء ). نام حرکت که آن راپیش گویند مگر در کلمه مبنی. و بدان که حرکت پیش را ضم از آن نامند که به ضم الشفتین یعنی فراهم آمدن هر دو لب حاصل می شود. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
ز ضم نهادند اعرابش از چه شد مکسور
بجزم کردند او را چرا بود مُدغم.

۱. (ادبی ) = ضمه
۲. [قدیمی] همراه، ضمیمه.