فژ

( اسم ) یال اسب .

(فُ ) (اِ. ) بُش ، پُش ، فُش ، یال اسب .
(فَ ) (اِ. ) چرک ، ریم .

فژ. [ ف َ ] ( اِ ) چرک وریم و سخ. ( از برهان ). پژ. فژه. رجوع به فژاک ، فژاکن و فژاگین شود. || غم و رنج :
بدانست کآن گفتن اوست کژ
دلش ز آتش غم برآورد فژ. || یال. بش. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
ستیزه ای بدل عاشقان به ساق و میان
بلای گیسوی دوشیزگان به بش و به فژ.

یال اسب.
چرک، ریم.