طرفین

[ طَ رَ ف َ ] ( ع اِ ) مثنای کلمه ی طرف و به معنای دو طرف که در فارسی طَرَفِیْن تلفظ شده است . در عبارت ( طَرَفَیِ الکِساء ) در حدیث شریف کساء کلمه ی طَرَفَیِ در اصل طَرَفَیْن است که چون مضاف واقع شده نون آن حذف گردیده است طبق قاعده عربی به این مضمون که مضاف الیه، مضاف را از نون خوردن می اندازد البته نونی که مال خود کلمه نباشد مانند همین نونی که بخاطر مثنی حذف شده است.

طرفین؛ یعنی دو طرف و به بیان روشنتر، دو نفر یا دو طرف که به هر نحوی و صورتی با هم ارتباط معیّن و مشخّص و متقابل دارند.
مثال: طرفینِ عقدِ معامله؛ یعنی فروشنده و خریدار یا بایع و مشتری.
مثال: طرفینِ دعوی؛ یعنی مُدَّعی و مُدَّعَی عَلَیه یا خواهان و خوانده.
مثال: طرفینِ مزارعه؛ یعنی مُزارِع و عامِل.
مثال: طرفینِ عقدِ ودیعه؛ یعنی مُودِع و مُستودِع یا امانتگذار و امین یا ودیعه گذار و ودیعه گیر.
مثال: طرفینِ عقدِ رهن؛ یعنی راهِن و مُرتَهِن.
مثال: طرفینِ عقدِ هِبه؛ یعنی واهِب و مُتّهِب.
واژه ی طرفین؛ مرکّب است از دو واژه ی طَرَف به معنای جانب و سمت و سو و واژه ی َین پسوند عربی برای ساختن اسم مثنّی تا معنی دو یا دوتایی را بدهد.