عزم کردن

( مصدر ) قصد کردن آهنگ کردن تصمیم گرفتن .

عزم کردن. [ ع َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) قصد کردن. آهنگ کردن :
ز بعد یوسف ایوب صابر آمد باز
بدهر بد صدوهفتاد و کرد عزم سفر.گر کردی این عزم کسی را ز تفکر
نفرین کندی هر کس بر آزر بتگر.نکند باز رأی صید ملخ
نکند شیر عزم زخم شکال.همه سر عقلم و چون عزم کنم
همه تن جان شوم ان شأاﷲ.چون نیست وجه زر نکنم عزم مکه باز
جلباب نیستی به سر و تن درآورم.چون ملکان عزم شدآمد کنند
نقل بنه پیشتر از خود کنند.بعد از آن برخاست عزم شاه کرد
شاه را زآن شمه ای آگاه کرد.عزم کردم و نیت جزم که بقیت عمرفرش هوس درنوردم. ( گلستان سعدی ).
من همه قصد وصالش میکنم
وآن ستمگر عزم هجران میکند.وگر نه عزم سیاحت کند نه یاد وطن
کسی که بر سر کویت مجاوری آموخت.از خیال عشق دل عزم رمیدن میکند
حمد بر نقاش این شیر از کشیدن میکند.اجماع ؛ عزم کردن بر کاری. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ).