طبیعت انسان

طبیعت انسان اشاره دارد به ویژگی های مشخصه انسان، از جمله روش های اندیشیدن، احساس نمودن و عمل کردن، که انسان ها معمولاً به صورت طبیعی، بدون تاثیرگیری از فرهنگ انجام می دهند. سوالاتی مثل: این ویژگی های طبیعی چه هستند، علت آنها چیست و چگونه می توان طبیعت انسان را بهبود داد از جمله قدیمی ترین و مهم ترین پرسش های تاریخ فلسفه هستند. این سوالات پیامدهای ویژه اخلاقی، سیاسی و الهیاتی دارند. این تا بخشی به علت آن است که طبیعت انسان می تواند منشا هنجارهای رفتاری، و همچنین تا حدی مانع زندگی خوب انگاشته شود. پیامدهای بغرنج این گونه سوالات، در انواع هنرها و ادبیات بررسی شده اند. درحالیکه شاخه های متعددی از علوم انسانی، دامنه مهمی از پرسش گری درباره طبیعت انسان، و بررسی مفهوم انسان بودن را تشکیل داده اند.
شاخه های علوم معاصر که به مطالعه طبیعت بشر اختصاص دارند شامل: انسان شناسی، جامعه شناسی، زیست شناسی اجتماعی و روان شناسی، به طور خاص روان شناسی فرگشتی و روان شناسی رشد هستند. پرسش «طبیعت یا تربیت» از گسترده ترین و شناخته شده ترین بحث ها درباره طبیعت انسان در علوم طبیعی است.