مدح خوان

( صفت ) کسی که مدح بزرگی را بخواند شاعر مدیحه گوی : محمود همتی تووما مدح خوان تو شاید که جان عنصری اشعار خوان ماست . ( خاقانی )
مدیحه خوان

مدح خوان. [ م َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) مدحت گوی. مدیحه خوان. که در توصیف و تمجید ممدوح اشعار گوید یا برخواند :
سرای اوگه خوان و بساط او گه بزم
ز مدح خوانان خالی ندید هرگز خوان.چون رای تست باغ و طرب عندلیب آن
بر گل چو مدح خوانت همی مدح خوان کند.این مدح خوان دعا کندش زآنکه در جهان
کم بود نعمتی که بر این مدح خوان نداشت.جهان شهریارا اگر پیش تو
چو بنده دو صد مدح خوان باشدی.در بوستان جان تو شد بنده سوزنی
با ده زبان چو سوسن آزاده مدح خوان.چون تو ملکه نبود و چون من
کس ساحر مدح خوان ندیده ست.محمودهمتی تو و ما مدح خوان تو
شاید که جان عنصری اشعارخوان ماست.بر دست راست و چپ ملکان مادح وی اند
خاقانی از زبان ملک مدح خوان اوست.