کمربند ایمنی

کمربندِ ایمنی یک وسیلهٔ ایمنیِ کنش گیر در وسایل نقلیه است. این وسیله به منظور حفظ ایمنی سرنشین خودرو در برابر جنبش های آسیب آور که ممکن است در اثر تصادف یا توقف ناگهانی به وجود آید، طراحی شده است.
قطعات خودرو
کیسه هوا
کمربند ایمنی به صورت تسمه ای متحرک به عنوان بخشی از سیستم ایمنی خودرو، نیم تنه بالای هر یک از سرنشینان را تحت مهار خود قرار می دهد، تا در صورت تصادف یا توقف ناگهانی خودرو، سرنشینان از صندلی جدا نشده و از برخورد آنان به شیشه جلو یا دیگر اجزای درونی خودرو یا پرتاب شدن آن ها به خارج جلوگیری شود.
کمربند ایمنی در ابتدا به صورت دونقطه ای (مانند کمربند ایمنی در هواپیماهای مسافربری) در دهه چهل میلادی طراحی و توسط برخی شرکت های آمریکایی در خودروهای تولیدی کارگذاری شد. پس از آن در دهه پنجاه میلادی، کمربندهای دو نقطه ای طراحی شدند که برخلاف کمربندهای معمول آن زمان نه از روی لگن که به صورت اریب از روی سینه سرنشین خودرو رد می شد. اما این طرح نیز پس از آزمایش های اولیه به دلیل بالابودن خطر مصدومیت اعضای داخلی بدن، کنار گذاشته شد. سرانجام در سال ۱۹۵۸ با به کارگیری سه نقطه اتکا توسط یک مهندس سوئدی صنایع هواپیماسازی به نام نیلس بوهلین تحول بزرگی در طراحی و تولید کمربند ایمنی به وجود آمد.
کمربند ایمنی سه نقطه ای طوری طراحی شده بود که با استفاده از یک دست بسته می شد. ویژگی این کمربند این است که به شکل V از روی لگن و قفسه سینه سرنشین رد می شود و در قفلی که در کنار صندلی تعبیه شده، قرار می گیرد. شرکت ولوو به عنوان ثبت کننده این اختراع، ضمن خارج ساختن انحصار تولید این وسیله به منظور ترویج و پیشبرد آن، از سال ۱۹۵۹ به عنوان نخستین شرکت خودروسازی، به کارگیری آن در اتومبیل های تولیدی خود آغاز کرد.

کمربند ایمنی (seat belt)
وسیله ای ایمنی در خودرو یا هواپیما، برای کاهش خطر آسیب دیدن سرنشینان در صورت تغییر ناگهانی سرعت، مثلاً هنگام تصادف یا ترمزگیری شدید. در موقعیت اضطراری، کمربند ایمنی زمان تأثیر نیروی ناشی از شتاب کاهنده بر سرنشین را طولانی می کند و از این طریق، میزان نیرو را به تراز کم خطر می رساند. نقش دیگر این کمربند تقسیم نیرو بر سطح نواری پهن روی سرتاسر سینه و استخوان لگن است و فشار وارد بر شخص را کاهش می دهد.