مخلدی گرگانی

مخلّدی گرگانی :نام او را عوفی،ابوشریف احمدبن علی مجلّدی گرگانی آورده است.اشعار اودرلباب الباب وترجمان البلاغه به نام مخلّدی و چهار مقاله به نام شریف مجلّدی ولغت فرس اسدی چاپ تهران یکبار به نام مخلّدی وچندبار به نام مجلّدی آمده است.چون دردوبیت معروف خود از آنچه از دولت سامان باقی مانده بود سخن گفته ونام آن دولت راچون دولتی گذشته همراه دولت آل ساسان آورده است ،پس بعد از روزگارامرای سامانی می زیسته و چون نام او در ترجمان الابلاغه که ظاهراً دراواخر قرن پنجم تألیف شده است آمده،بنابراین پیش از عهد تألیف آن کتاب زندگی می کرده وبدین ترتیب از شاعران اواخر قرن چهارم واوایل قرن پنجم شمرده می شده است.ازاشعاراو این دوبیت در چهارمقاله و لباب الالباب آمده است:
تاریخ ادبیات درایران(5جلد)/ذبیح الله صفا/ناشر:انتشارات فردوس/1367.
ابیات ذیل در ترجمان البلاغه از قول او در ترجمهٔ حدیث نبوی "من اَصبح منکم آمناً فی سربه معافیً بدنه عنده قُوتُ یومه فکأنما حَیزت له الدنیا"آمده:
آقای سعید نفیسی سه بیت از قطعهٔ ذیل را به نام مخلّدی در یک نسخه خطی از لغت فرس اسدی مکتوب به سال 877 هجری یافته اند.این قطعه به تمامی در نسخ دیوان عنصری هم دیده شده است.وازاین دو مأخذ می توان قطعهٔ کامل مخلّدی یا را به نحو ذیل آمورد: