نانوشیمی

نانوشیمی (به انگلیسی: Nanochemistry)، یکی از شاخه های دانش شیمی است که به بررسی شیمی مواد، در مقیاس ذره ای نانومتری می پردازد.این دانش در زمینه های مختلفی از جمله سوخت، پلیمر، رنگ، ساخت و ساز، پوشاک، دارو، خوراک و به طور کلی هر آنچه که به شیمی و مهندسی شیمی و مواد مربوط می شود، کاربرد دارد. به طور کلی توجه به کلیه علوم و فناوری های موجود در مقیاس نانو و کار و تولید در این مقیاس برای دستیابی به فراورده های با کیفیت و کمیت بهتر به عبارتی ارزانتر، محکمتر، سبکتر و کاراتر می باشد.
J.W. Steed, D.R. Turner, K. Wallace Core Concepts in Supramolecular Chemistry and Nanochemistry (Wiley, 2007) 315p. شابک ‎۹۷۸-۰-۴۷۰-۸۵۸۶۷-۷
Brechignac C. , Houdy P. , Lahmani M. (Eds.) Nanomaterials and Nanochemistry (Springer, 2007) 748p. شابک ‎۹۷۸-۳-۵۴۰-۷۲۹۹۳-۸
H. Watarai, N. Teramae, T. Sawada Interfacial Nanochemistry: Molecular Science and Engineering at Liquid-Liquid Interfaces (Nanostructure Science and Technology) 2005. 321p. شابک ‎۹۷۸-۰-۳۸۷-۲۷۵۴۱-۳
Ozin G. , Arsenault A.C. , Cademartiri L. Nanochemistry: A Chemical Approach to Nanomaterials 2nd Eds. (Royal Society of Chemistry, 2008) 820p. شابک ‎۹۷۸-۱۸۴۷۵۵۸۹۵۴
Kenneth J. Klabunde; Ryan M. Richards, eds. (2009). Nanoscale Materials in Chemistry (2nd ed.). Wiley. ISBN 978-0-470-22270-6.
یکی از مشخصه های علم شیمی و مهندسی شیمی، شناخت علم مواد و مهندسی مواد است که در علوم محض، مطالعه و پژوهش و در مهندسی، تولید انبوه مورد نظر است. از دیدگاه شیمی دانان، گرایش های این رشته می تواند همان گرایش های شیمی آلی، معدنی، تجزیه و شیمی فیزیک باشد که در مقیاس نانو مطالعه و بررسی می گردد تا نتایج یافته های جدید خود را برای انبوه سازی در مورد خاص به مهندسان مربوطه ارائه کنند. از دیدگاه مهندسان شیمی، این گرایش ها بسته به نوع نیازهای جامعه و توانایی برآوردن آن نیازها می تواند به طور متفاوت دسته بندی شود.
در ایران واحدهای نانو شیمی عبارتند از:شیمی سطح،سنتز مواد نانو، شناسایی مواد نانو، نانو پلیمرها و …