مساوات خواهی

مساوات خواهی (به فرانسوی: egalitarianism)(به انگلیسی: equalitarianism) اصلی ست که صرفاً می گوید: «سود و زیان را به طور مساوی تقسیم کن و به هر کسی به یک اندازه بده.» اصل مساوات خواهی را زمانی می توان انجام داد که بدانید چه مقدار را باید تقسیم کنید (با فرض این که بشود آن را به صورت عدد و رقم درآورد) و در میان چه کسانی باید تقسیم نمود. تنها کاری که باید انجام دا این است که آن مقدار را بر شمار افرادی که از آن سهم می برند بخش کرد. نیازی نیست چیزی دربارهٔ افراد، شخصیت آنها، نیازهایشان و خواسته های آن ها دانست. تنها کاری که باید انجام شود این است که با همه به یکسان رفتار شود. در این دیدگاه، تقسیم سود و زیان به شکلی یکسان گویای آن است که رفتار شما با مردم یکسان است.
برابرخواهی
مساوات خواهی با برابرخواهی تفاوت دارد. وقتی مردم از مساوات خواهی سخن می گویند غالباً اصلی دیگر، یعنی برابرخواهی، را در نظر دارند.
در قرن بیستم، بعد تازه ای از رعایت مساوات در توزیع ثروت و تولید مطرح شده است. آنچنانکه تجربه تاریخی نشان داده است، محو نوعی از نابرابری، می تواند زمینه را برای نابرابریهایی دیگر فراهم کند. زیرا که ناهمسانی های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، همراه هم و در یک مسیر افزایش و کاهش ندارند، بلکه در نظام های بسیاری، به اسم برابری اقتصادی، تمامی حقوق سیاسی فرد و حق مشارکت وی در تصمیمات سلب می گردد.
برابرخواهی (به فرانسوی: equalitarianism) مفهومی نزدیک به مساوات خواهی است، اما با آن تفاوت دارد. برابرخواهی همانند اصل مساوات خواهی، به ما می گوید که با همگان به شکلی برابر رفتار کنیم؛ ولی در حالی که مظور مساوات خواهی از این قاعده آن است که باید بدون در نظر گرفتن نیازها، خواسته ها، استحقاق، قابلیت، ارزش یا هر چیز دیگر منافع و مضار را برای همگان توزیع کنیم، برابرخواهی مستلزم آن است که آثار توزیع (منافع و مضار) را بر روی مردم بسنجیم تا اطمینان حاصل کنیم که این توزیع رفتاری است برابرانه. به عنوان مثال: