بهمن میرزا بهاءالدوله

بهمن میرزا ملقب به بهاءالدوله (۲۶ شوال ۱۲۲۶/۱۳ نوامبر ۱۸۱۱−؟) پسر سی و هفتم فتحعلی شاه و برادر تنی سیف الله میرزا بود. در تولد او آمده است :" گنجور خزانه شوکت و جلال، مقالید ابواب دولت و اقبال، نواب بهمن میرزا در شب یکشنبه، بیست و سیم شهر شوال المکرم سنه هزار و دویست و بیست و شش، از خزانه غیب، لولوء وجودش رونق ده بحر هستی آمد".
اتحادیه، منصوره (۱۳۸۸). زنانی که زیر مقنعه کلاه داری کردند، زندگانی ملک تاج خانم نجم السلطنه. تهران: نشر تاریخ ایران. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۶۰۸۲-۶۱-۸.
مادر بهمن میرزا گلبدن خانم خازن الدوله از زنان محبوب و خزانه دار حرم فتحعلی شاه بود.
در سال ۱۲۵۲ هجری قمری (۱۸۳۶ میلادی) بر اثر شکایات مردم کاشان از حکومت عباسقلی معتمدالدوله جوانشیر به حکومت آن شهر برگزیده شد. اما محمدشاه در همان سال او را برکنار و مصطفی خان سمنانی را حاکم کاشان کرد. از آن پس بهمن میرزا در رکاب شاه بود تا در سال ۱۲۵۴ به جای خانلر میرزا حاکم یزد شد. او در این مقام کوشید آقاخان را که در کرمان شورش کرده بود، سرکوب کند. آقاخان به مهریز گریخت و در کالمند با سپاه بهاءالدوله که توسط مصطفی خان سمنانی فرماندهی می شد رودرو شد و شکستش داد. در نتیجه بهمن میرزا به یزد فرار کرد و آقاخان به کرمان بازگشت.
بهمن میرزا به جمع آوری کتب علاقه مند بود. او همچنین خاطراتی نوشته است که حاوی نکاتی از تاریخ قاجار است.