استالینیسم نوعی تفکر و شیوه حکومتی است.
تروتسکیسم
مارکسیسم
لنینیسم
تیتوئیسم
خودکامگی
یکه سالاری
دیکتاتوری
تمامیت خواهی
سیاست ها و روش های حکومت ژوزف استالین (۱۹۵۳–۱۸۷۹) نخست وزیر، فرمانده کل قوا، دبیر کل حزب کمونیست، استالینیسم ایدئولوژی خاصی نیست، بلکه روش های کاربستن مارکسیسم-لنینیسم در روسیه در دوران حکومت استالین، برخی تفسیرها از آن نظریه ها و سازگار کردن آن ها با عمل است. این روش ها شامل تروریسم، دیوان سالاری (بوروکراتیسم) و پذیرش اجباری احکام مطلق استالین در جنبش کمونیسم، چه در شوروری چه در میان حزب ها و کشورهای کمونیست در سراسر جهان بود.
استالینیسم از زمانی پدید آمد که استالین در کسب جانشینی لنین(۱۹۲۴) و از میان برداشتن رقیبان خود در حزب، به ویژه تروتسکی (تروتسکیسم)، کامیاب شد. سیاست «سوسیالیسم در یک کشور» او شامل اشتراکی کردن اجباری کشاورزی و صنعتی کردن اتحاد شوروی با سرعت و شدت هرچه تمام تر بود. استالین برای پیشبرد این هدف ها نظارت پلیسی بر مردم را گسترش داد و در این راه وسایل بسیار بی رحمانه و خشنی را بکار گرفت. مثل اردوگاه های کار اجباری و کاربرد پلیس مخفی و دیگر روش های رژیم های تمامیت خواه را با شخص پرستی در هم آمیخت.
کمونیست ها در زمان زندگی استالین او را بزرگترین تفسیرگر مارکسیسم و بالاترین مرجع نظری در جنبش بین المللی می دانستند، اما پس از مرگ او با گزارشی که خروشچف، دبیر کل حزب کمونیست شوروی، در کنگرهٔ بیستم حزب در مورد جنایت های استالین داد و در کنگرهٔ بیست و دوم حزب دنبال شد، استالینیسم کژروی از موازین لنینی دانسته و محکوم شد و از آن پس مراجعه به آثار استالین به عنوان مرجع نظری از رواج افتاد و استالینیسم معنای زورگویی، رژیم پلیسی، فردپرستی و دیکتاتوری به خود گرفت.
تروتسکیسم
مارکسیسم
لنینیسم
تیتوئیسم
خودکامگی
یکه سالاری
دیکتاتوری
تمامیت خواهی
سیاست ها و روش های حکومت ژوزف استالین (۱۹۵۳–۱۸۷۹) نخست وزیر، فرمانده کل قوا، دبیر کل حزب کمونیست، استالینیسم ایدئولوژی خاصی نیست، بلکه روش های کاربستن مارکسیسم-لنینیسم در روسیه در دوران حکومت استالین، برخی تفسیرها از آن نظریه ها و سازگار کردن آن ها با عمل است. این روش ها شامل تروریسم، دیوان سالاری (بوروکراتیسم) و پذیرش اجباری احکام مطلق استالین در جنبش کمونیسم، چه در شوروری چه در میان حزب ها و کشورهای کمونیست در سراسر جهان بود.
استالینیسم از زمانی پدید آمد که استالین در کسب جانشینی لنین(۱۹۲۴) و از میان برداشتن رقیبان خود در حزب، به ویژه تروتسکی (تروتسکیسم)، کامیاب شد. سیاست «سوسیالیسم در یک کشور» او شامل اشتراکی کردن اجباری کشاورزی و صنعتی کردن اتحاد شوروی با سرعت و شدت هرچه تمام تر بود. استالین برای پیشبرد این هدف ها نظارت پلیسی بر مردم را گسترش داد و در این راه وسایل بسیار بی رحمانه و خشنی را بکار گرفت. مثل اردوگاه های کار اجباری و کاربرد پلیس مخفی و دیگر روش های رژیم های تمامیت خواه را با شخص پرستی در هم آمیخت.
کمونیست ها در زمان زندگی استالین او را بزرگترین تفسیرگر مارکسیسم و بالاترین مرجع نظری در جنبش بین المللی می دانستند، اما پس از مرگ او با گزارشی که خروشچف، دبیر کل حزب کمونیست شوروی، در کنگرهٔ بیستم حزب در مورد جنایت های استالین داد و در کنگرهٔ بیست و دوم حزب دنبال شد، استالینیسم کژروی از موازین لنینی دانسته و محکوم شد و از آن پس مراجعه به آثار استالین به عنوان مرجع نظری از رواج افتاد و استالینیسم معنای زورگویی، رژیم پلیسی، فردپرستی و دیکتاتوری به خود گرفت.
wiki: استالینیسم