کلمه جو
صفحه اصلی

یوهان سباستیان باخ

دانشنامه عمومی

فلات یخی باخ از شبه جزیره بتهوون در جزیرهٔ الکساندر در قطب جنوب.
آتشفشان باخ در عطارد.
یوهان سباستیان باخ (به آلمانی: Johann Sebastian Bach) ‏ (زادهٔ ۲۱ مارس ۱۶۸۵ – درگذشتهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۱۷۵۰) آهنگساز و نوازندهٔ ارگ و هارپسیکورد اهل آلمان بود که آثارش برای دستهٔ آواز، ارکستر و تک سازها، تقریباً تمام انواع متفاوت موسیقی دورهٔ باروک را دربرمی گیرد و موسیقی آن دوران را به بلوغ خویش رسانده است. با وجود اینکه او شکل تازه ای را از موسیقی ارائه نکرد، ولی توانست سبکِ شایع در موسیقی آلمان را با فنون کنترپوان، غنی سازد. این فنون، مبنی بر تنظیم چیدمان هارمونیک و موتیف در مقیاس کوچک و بزرگ بود و همچنین سازواری ریتم ها و بافت های برگرفته از موسیقی کشورهای دیگر چون ایتالیا و فرانسه را شامل می شد.
لطافت قوی موسیقی باخ و گستردگی حاصل هنر وی، او را به عنوان یکی از بزرگ ترین آهنگسازان غرب در سنت تُنال مشهور ساخته است. با توجه به عمق معنایی، قوّت فنی و زیبایی هنرمندانه، آثاری چون کنسرتوهای براندنبورگ، سوئیت ها و پارتیتاها برای ساز کلاویه ای، مس در سی مینور، پاسیون به روایت متای قدیس، پیشکش موسیقایی، هنر فوگ و تعداد فراوانی کانتات که ۲۲۰تا از آن ها برجا مانده است را می توان نام برد.
یوهان سباستیان باخ عضوی از شگفت آورترین تبار موسیقایی تمام اعصار بود. در زمانی بیش از ۲۰۰ سال، خاندان باخ توانست دوازده نوازنده و آهنگساز شایسته و توانا را تربیت نماید؛ و گفته می شود که در این خاندان بیش از ۵۲ منصب موسیقایی وجود داشته است. این بازهٔ زمانی دورانی بود که کلیسا، دولت محلی و طبقهٔ اشراف، حمایتی قابل توجه از ساخت موسیقی به شکل حرفه ای در سرزمین های آلمانی زبان و بخصوص در بخش های غربی تورین گن و زاکسن، به عمل می آوردند. پدر سباستیان، یوهان آمبروزیوس باخ، نوازندهٔ چیره دست ویولن، ترومپت زن دربار و رهبر دستهٔ نوازندگان شهری در آیزناخ – شهری با جمعیت ۶۰۰۰ نفر - در تورینگن آلمان، می زیست. وظیفهٔ او در این شهر، تنظیم موسیقی غیرروحانی و شرکت در موسیقی کلیسایی بود. عموهای سباستیان همگی در موسیقی حرفه ای بودند که از ارگ نواز کلیسا تا نوازندهٔ دستهٔ موسیقی بارگاه شاهی تا آهنگساز در میان آن ها یافت می شد. اسناد امروزی مشخص می کنند که نام باخ در آن زمان می رفت تا به معادلی برای موسیقیدان تبدیل شود. خاندان باخ هماره به موفقیت های موسیقایی خود افتخار می کردند و حدود سال ۱۷۳۵ باخ شجره نامه ای را با عنوان «سرچشمهٔ موسیقی در خاندان باخ» نگاشت که در آن به پیگیری نسل های مختلف دودمانش که در موسیقی به موفقیت دست یافتند، پرداخت.


کلمات دیگر: