هراسیدن

الق القبض علیه ، اِرتیاع

ترسیدن، واهمه کردن، هراسنده، ترسان، ترسانیده
(مصدر ) ترسیدن بیم داشتن : ((مهران وزیر ازگفتارشاه بهراسید... ) )

(هَ دَ ) (مص ل . ) وحشت کردن ، ترسیدن .

هراسیدن. [ هََ دَ ] ( مص ) ترسیدن. بیم داشتن. هراس داشتن. بشکوهیدن. ( یادداشت به خط مؤلف ). ترسیدن و واهمه کردن باشد. ( برهان ) :
کز بیم ناوک تو به مغرب به روزو شب
اندر تن عدو بهراسد همی روان.هنگام مدح او دل مدحت کنان او
از بیم نقد او بهراسد ز شاعری.سمندش چو آن زشت پتیاره دید
شمید وهراسید و اندررمید.به ایرانیان گفت گردان چین
هراسیده اند از شما روز کین.مسیحم که گاه از یهودی هراسم
گه از راهب هرزه لا میگریزم.جان در کنف شاهست از حادثه نهراسد
عیسی زبر چرخست از دار نیندیشد.هراسیدم از دولت تیزگام
که بگذارد این نقش را ناتمام.ز گوهر سفتن استادان هراسند
که قیمت مندی گوهر شناسند.خرد بخشید تا او را شناسیم
بصارت داد تا هم زو هراسیم.از عقوبت آخرت نهراسد. ( گلستان ).

ترسیدن، واهمه کردن: بنایی که محکم ندارد اساس / بلندش مکن ور کنی زاو هراس (سعدی۱: ۹۸ ).

ور هلاسستِن