تاشی

فرهنگ فارسی

خواجه تاشی هم خواجگی .

لغت نامه دهخدا

تاشی. ( اِخ ) از توابع شاهرود و دارای معدن زغال سنگ است. رجوع به جغرافیای اقتصادی کیهان ص 40 شود.

تاشی. ( پسوند مرکب از: تاش + ی حامص ) خواجه تاشی : هم خواجگی. آتاشی ( از «آد» بمعنی نام + تاشی ): هم نامی. لقب تاشی : هم لقبی. رجوع بتاش شود.

تاشی . (اِخ ) از توابع شاهرود و دارای معدن زغال سنگ است . رجوع به جغرافیای اقتصادی کیهان ص 40 شود.

تاشی . (پسوند مرکب از: تاش + ی حامص ) خواجه تاشی : هم خواجگی . آتاشی (از «آد» بمعنی نام + تاشی ): هم نامی . لقب تاشی : هم لقبی . رجوع بتاش شود.

پیشنهاد کاربران

تاشی در زبان مازنی ( تاپوری ) در دو شکل اسم مصدر و پسوند به کار می رود. تاشی ( اسم مصدر ) به معنای درو و عمل تراشیدن است و خاصه شالی تراشی یا دروی شالی. تاشی به صورت پسوند پس از اسامی می آید مانند بینج تاشی به معنای دروی شالی و یا «می تاشی» به معنای سلمانی.

کلمات دیگر: