( حجةالحق ) حجةالحق. [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ ح َق ق ] ( اِ مرکب ) لقب عام است. این لقب و لقب رئیس العلماء در زمان دیالمه به کسی داده میشد که از لحاظ علمی در زمره حکمای وقت محسوب شود. ( کتاب حجةالحق ابوعلی سینا تألیف صادق گوهرین ص 398 ) :
حجةالحق عالم مطلق وحیدالدین که هست
ملجاء جان من و صدر من و استاد من.
خاقانی.
شیخ الائمه عمده دین قروه هدی
صدر الشریعه حجت حق متقی انام.
خاقانی.
و بهمین جهت ابن سینا را در روزگار خودش بدین لقب خوانده اند. رجوع بکتاب حجةالحق ص 398 و غزالی نامه ص 226 شود. و نیز همین لقب به امام فخررازی داده شده است. رجوع بخاندان نوبختی ص 122 شود. و نیز این لقب بعمر خیام داده شده است. ( تتمه صوان الحکمة ص 112 ).
حجةالحق. [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ ح َق ق ] ( اِخ ) رجوع به حجةالحق ( ردیف ح ج ت ) شود.
