برص

پیسی، لک و پیس ، لکه های سفید روی پوست
( اسم ) پیسی پیسگی .
نام قریه ای میان حله و بغداد نزدیک ذی الکفل .

(بَ رَ ) [ ع . ] ( اِ. ) پیسی ، پیسگی ، کک و سفیدی که در بدن ظاهر شود.

برص. [ ب َ ] ( ع اِ ) جانوری است کوچک که در چاه باشد. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).

---

برص. [ ب َ ] ( ع اِ ) ( اصطلاح پزشکی ) در نزد پزشکان سفیدی ایست که بر ظاهر پوست بدن آشکار میشود و محل خود را ژرف میسازد پس اگر در سایر اعضاء این سپیدی عارض شود بطوریکه رنگ بدن تماماًسپید گردد آنگاه این عارضه را منتشر نامند و برص سیاه بنام قوباء معروف است و آن سیاهی باشد که بر اثر سیاهی سوداوی غلیظ بر پوست بدن عارض میشود. ( کشاف اصطلاحات الفنون از بحر الجواهر ). رجوع به بَرَص شود.

---

برص. [ ب َ رَ ] ( ع اِ ) بیماریی است که بر پوست بدن پدید آید و جاجا سپید گردد سپیدتر از رنگ پوست. ( یادداشت مؤلف ). پیسی اندام از فساد مزاج. ( غیاث اللغات ). پیسگی. پیش. پیسی. ( زمخشری ). سلع. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). سپیدی باشد در ظاهر بدن دربعضی اعضاء. مرضی است که داغهای سیاه یا سپید بر اندام پدید آیند. ( غیاث اللغات از منتخب ) :
بخت را در گلیم بایستی
این سپیدی برص که در بصر است.آری به داغ و درد سرانندنامزد
اینک پلنگ در برص و شیر در جذام.- برص ابیض ؛ پیسی.
- برص اسود ؛ قوبای مقشر.
- برص الاظفار ؛ سپیدی که بر ناخنها افتد.
- برص دار ؛ مبتلی به بیماری برص :
از سر تیغت که ماه ازوست برص دار
بر تن شیر فلک جذام برآمد.- برص زده ؛اسلع.
- برص منتشر ؛ پیسی که تمام اعضاء را فراگیرد.
|| یکی از عیبهایی که اسب بدان دچار میشود. رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 28 شود. || سپیدی زخم به شده. ( آنندراج ). سپیدی جراحت به شده ستور. ( منتهی الارب ). || ( مص ) پیس اندام شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و رجوع به مفردات ابن البیطار در کلمه خلد شود.

---

برص. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ابرص. ( منتهی الارب ). رجوع به ابرص و بَرَص شود.

---

برص. [ ب ُ ] ( اِخ ) نام قریه ای میان حله و بغداد نزدیک ذی الکفل. ( سفرنامه ابن بطوطه ص 61 ).

پیسی، لک وپیس، لکه های سفیدی که روی پوست بدن ایجاد می شود، نوعی بیماری پوستی که با سفید شدن یا بی رنگ شدن قسمتی از پوست بدن و پررنگ شدن قسمت های اطراف آن مشخص می شود.