جماعه گاوان
باقور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باقور. ( ع اِ ) جماعة گاوان. و این از اسماءجمع است مانند باقر. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). اسم جمع بقرة. ( منتهی الارب ). گله گاوان. ( آنندراج ). باقورة. و نیز رجوع به نقودالعربیه ص 160 شود.
کلمات دیگر: