اصاله الاباحه

اَصالة الإِباحه
در اصول فقه، یعنی اصل در اشیا، اباحۀ تصرف در آن است، جز آن که از ناحیۀ شارع منعی رسیده باشد. این اصل، در برابر اصالة الحَظْر است. از این اصل، اصولیان طرفداری می کنند. به اعتقاد اصولیان، تا وقتی که ضرر دنیوی یا اخروی برای چیزی اثبات نشود، اصل بر آن است که آن شیء، فاقد ضرر دنیوی یا اخروی است پس تصرف در آن مباح است. نیز ← اصالة الحَظْر