میه

مرده , مرحوم

جسم مرکب ابدار , هيدرات , ابشتن

میه . [ م َی ی ِه ْ ] (ع ص ) میهة. پر از آب مانند کشتی و چاه و جز آن .

میه . [ م َی ْه ْ ] (ع مص ) زراندود کردن شمشیر و جز آن را. (از منتهی الارب از ماده ٔ م ی هَ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). موه . (المصادر زوزنی ). || موه . (ناظم الاطباء). بسیارآب گردیدن چاه . (منتهی الارب ). بسیارآب گردیدن . (آنندراج ). بسیار شدن آب در چاه . (المصادر زوزنی ). میهة. || آب برآمدن از چاه . (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || آب درآمدن در کشتی . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || آب دادن کسی را. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء).

میه . [ م ِ ی ِ ] (اِ) دیوک جامه . (ناظم الاطباء). بید.

منوچهری (دیوان ص 112).

مئة. [ م ِ ءَ ] (ع عدد، ص ، اِ) (از «م ٔی ») در محیط المحیط آرد: المئة و المائة [ م ِ ءَ ] به افزودن الف در خط نه در لفظ، بمعنی «ده تا ده » و آن اسمی است که بدان وصف کنند... رجوع به دو ماده ٔ قبل شود.