در منطق گزاره ای، سمبل ∃ {\displaystyle \exists \;} سور وجودی نام گرفته و آن را بیان می کنیم: "وجود دارد" .
http://en.wikipedia.org/wiki/Existential_quantification
در نظر بگیرید می خواهیم گزاره ای بنویسیم که تنها در صورتی درست است که در مجموعه ی اعداد طبیعی، حاصل ضرب یک عدد در خودش برابر ۲۵ شود. یعنی برای یک عدد طبیعی:
۵ یک عدد طبیعی است و اگر آن را جایگزین n در رابطهٔ فوق کنیم، آن رابطه به گزاره ای درست تبدیل خواهد شد. در حقیقت برای ما مهم نیست که عبارت n.n = ۲۵ برای بیشتر اعداد طبیعی به جز عدد ۵ نادرست است. حتی یک نمونهٔ درست هم برای ما کافیست تا بگوییم این گزاره در دامنهٔ خود، که همان دامنهٔ اعداد طبیعی است درست می باشد. این جمله را به شکل ریاضی نیز می توان نوشت. اگر گزارهٔ (P(a, b, cبه این صورت تعریف شود که "a.b = c" و N {\displaystyle \mathbb {N} } همان مجموعه اعداد طبیعی باشد:
http://en.wikipedia.org/wiki/Existential_quantification
در نظر بگیرید می خواهیم گزاره ای بنویسیم که تنها در صورتی درست است که در مجموعه ی اعداد طبیعی، حاصل ضرب یک عدد در خودش برابر ۲۵ شود. یعنی برای یک عدد طبیعی:
۵ یک عدد طبیعی است و اگر آن را جایگزین n در رابطهٔ فوق کنیم، آن رابطه به گزاره ای درست تبدیل خواهد شد. در حقیقت برای ما مهم نیست که عبارت n.n = ۲۵ برای بیشتر اعداد طبیعی به جز عدد ۵ نادرست است. حتی یک نمونهٔ درست هم برای ما کافیست تا بگوییم این گزاره در دامنهٔ خود، که همان دامنهٔ اعداد طبیعی است درست می باشد. این جمله را به شکل ریاضی نیز می توان نوشت. اگر گزارهٔ (P(a, b, cبه این صورت تعریف شود که "a.b = c" و N {\displaystyle \mathbb {N} } همان مجموعه اعداد طبیعی باشد:
wiki: سور وجودی